کتاب موسای میکل آنژ نوشته زیگموند فروید

توضیحات

 کتاب موسای میکل آنژ نوشته زیگموند فروید- نخستین بار به سال ۱۹۱۴ در مجله ی ایماگو Imago بدون قید نام نویسنده، یعنی زیگموند فروید، منتشر شد. در سال ۱۹۲۷ توسط ماری بناپارت به زبان فرانسه ترجمه می شود. سپس در مجموعه «نقدهای روانکاوی کاربردی» Essais de psychanalyse appliquée به چاپ می رسد.

زیگموند فروید مجسمه موسی را نخستین بار در اولین مسافرت خود به رم در سال ۱۹۰۱ از نزدیک مشاهده کرد. از این تاریخ به بعد، بارها برای دیدن این مجسمه به رم مسافرت کرد. در۲۵ سپتامبر ۱۹۰۱ طی نامه ای به همسرش می نویسد: «هر روز به دیدن موسی سان پیترو وینکولی San Pietro in Vincoli می روم، شاید روزی چیزی درباره آن بنویسم.»
این کار را سر انجام در سال ۱۹۱۳ آغاز می کند. سال ها بعد در نامه ای به ادواردو ویس Eduardo Weiss با اشاره به این مقاله می نویسد:

«در طی سه هفته تنهایی در سپتامبر ۱۹۱۳ هر روز در کلیسا جلوی مجسمه می ایستادم و نگاه می کردم، اندازه می گرفتم، طرح می زدم و به این ترتیب بود که به تعبیری از آن نائل آمدم که تا مدت ها شهامت بیان آن را در خودم نمی یافتم مگر به شکل ناشناس.» ناشناس ماندن نویسنده این مقاله تنها تا سال ۱۹۲۴ ادامه می یابد.

زیگموند فروید (۱۹۳۹ -۱۸۵۶)، پایه‌گذار روانشناسی علمی و شیوه‌های عملی روان‌درمانی است. بسیاری از مسائلی که فروید برای نخستین‌بار مطرح کرد یا مدون ساخت، بعد‌ها خود شاخه‌های بنیادی روانشناسی جدیدی ایجاد کرد.

تاثیر فروید بر روان شناسی تا حدی است که ادوین بورینگ – روانشناس تجربی و نویسنده تاریخ روانشناسی معاصر- می‌گوید:« این احتمال وجود ندارد که در سه قرن آینده کسی بتواند یک تاریخ روان‌شناسی بنویسد بی آنکه از فروید نام برد».

فروید مقاله‌اش در باب مجسمه «موسی» اثر میکل آنژ را با عذر و توجیه آغاز می‌کند و می‌گوید که دانشش از هنر، بیش از فردی عامی یا غیرحرفه‌ای نیست و در نگرشش نسبت به هنر یا در شیوه‌ای که جذابیت‌های هنر را تجربه می‌کند، در هیچ یک، تخصصی ندارد.

با این حال او منکر این موضوع نمی‌شود که نگاهش به آثار هنری از زاویه‌ای خاص و منحصر به فرد است و تا به حال این آثار به این شکل مورد واکاوی و بررسی قرار نگرفته‌ است.

فروید برای حصول نیتش به سراغ مجسمه می‌رود تا به مفهوم و محتوای اثر هنری بپردازد. او با دقتی شگفت‌آور جزئیات مجسمه «موسی» را تحلیل می‌کند و به مرور بسیاری از نظرات گفته شده حول این مجسمه می‌پردازد و در این بین نظرات روانکاوانه خود را بیان می‌کند.در این کتاب هم با روش تحلیلی فروید در مورد آثار هنری آشنا می‌شویم و هم با بسیاری از نظرات روانکاوی او.