توضیحات
کتاب ماوراء اصل لذت نوشته زیگموند فروید – در سال ۱۹۲۰ میلادی، کمی بعد از جنگ جهانی اول، زیگموند فروید کتاب کوچکی تحت عنوان ماوراء اصل لذت به رشته تحریر درآورد. مفهوم بزرگی که در این کتاب کوچک نهفته بود نقطه عطفی در تاریخ روانکاوی شد. داستان ماوراء اصل لذت از آنجا آغاز شد که در سال های بعد از جنگ افراد باقیمانده و صدمه دیده از جنگ علایمی را نشان می دادند.
و شکایاتی داشتند که تجزیه وتحلیل آن ها با روانکاوی براساس تکیه بر اصل لذت از آنجا آغاز شد که در سال های بعد از جنگ افراد باقیمانده و صدمه دیده از جنگ علایمی را نشان می دادند و شکایاتی داشتند که تجزیه وتحلیل آن ها با روانکاوی براساس تکیه بر اصل لذت مشکل بلکه غیر ممکن بود.
فروید از خود می پرسید که چرا این بیماران تجربیات تروماتیک صدمه زا و صحنه هایی از جنگ را به صورت کابوس های ترسناک و هراس های ممتد بی وقفه مشاهده می کنند واین صحنه های آسیب زا در مخیله و یا رفتار آنان تکرار می شود؟ آن ها چه لذتی از این بازی روانی می برند. چرا این کابوس ها، هربار به شکلی ولی از زاویه دیگری در خواب و بیداری بر آنان ظاهر می شود؟
موضوع بعد چهارم روان موضوع جدیدی است. موضوع آن جدا کردن بخش ایده آل از سه بخش معروف روانکاوی کلاسیک نهاد-من-من برتر است. نظریه بعد چهارم که در روانکاوی بعد از فروید به دلیل چگونگی برخورد روانکاوی کلاسیک با دین مطرح شده بود.
توسط اینجانب در مرکز اولین کستمبرگ پاریس در سال های بعد از انقلاب دینی ایران پیگیری شده بود و مورد توجه مادام کراسون و آقای الن ژیبو قرار گرفته بود. خلاصه ی این نظریه چنین است که روانکاوی کلاسیک برای این که به فعالیت های روانی انسان ورود کند، از ابتدا آن را به صورت یک دستگاهی تعریف کرده است که دارای سه بخش اساسی یا سه حوزه است.
عباسی –
فکر کنم یکی از بهترین کتابهای فروید بود که خواندم.