توضیحات
در کتاب مبانی روانکاوی کلاسیک می‌خوانیم: چند روز پیش خانمQ به همراه خانم دیگری به مطب من مراجعه کرد.خانمQاز اضطراب و نگرانی بی حدی رنج می برد. ایشان حدود ۵۰ ساله بود ولی فیزیک و اندام خود را خوب حفظ کرده بود و به خوبی دیده می شد که جاذبه زنانگی را از دست نداده است.
شکایت اصلی این بود که پس از طلاق از آخرین شوهرش دچار حملات (کریز) اضطرابی شدید و غیرقابل کنترلی می شود. اخیراَ این حملات پس از مراجعه به یک پزشک جوان در حومه وین بیشتر شده است، زیرا پزشک به او گفته است که علت اضطراب و هراس های ظاهراَ بی دلیل او همانا غریزه ی جنسی و تمایلات مرتبط به آن است.
به نظر پزشک جوان سیستم روانی این خانم نمی تواند عدم ارتباط با مرد را تحمل کند، بنابراین برای درمان ایشان سه راه پیشنهاد کرده است: ۱-باشوهرش آشتی کند ۲-یک معشوق برای خویش پیدا کند ۳-خودارضایی کند.
حال خانم Qپس از شنیدن این جملات بسیار بد شده است. او اکنون درد خود را لاعلاج می داند او به من مراجعه کرده چون هیچکدام از این سه کار را نمی تواند انجام دهد؛ پیشنهاد اول که پیش شوهرش برگردد امکان ندارد، دو راه دیگر نیز کاملاَ مخالف اخلاقیات و اعتقادات مذهبی اوست. پزشک به ایشان گفته است که زیگموند فروید مبتکر این روش درمانی است!
و او را نزد من فرستاده است.اکنون خانم انتظار دارد که من تایید کنم که توصیه های پزشک درست است و جزء این ها درمان دیگری ندارد! تا بادرد لاعلاج خود بسوزد و بسازد! مشکل است به شما بگویم من، زیگموند فروید از این که در چنین موقعیتی قرار گرفته بودم چقدر ناراحت بودم. نمی دانستم چگونه راجع به این همکار گرامی اظهار نظر کنم.
من قبلاَ سعی می کردم در مورد رابطه ی جنسی و درمان بیماری های عصبی در مقالات و سخنرانی ها به همکارانم آگاهی بدهم و حالا معلوم می شود آن آگاهی و تلاش من بیهوده بوده است.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.