در ابتدا الکل می تواند هیجان انگیز و سرگرم کننده باشد، و باعث می شود که شما کمتر احساس گناه، آرامش و حتی خستگی کمتر احساس کنید. اما این تاثیر در سیستم پیام رسانی مغز به زودی به ناپدید شدن / از دست دادن حافظه، مسائل مربوط به تصمیم گیری و حتی خاموشی ها تبدیل می شود. سوء استفاده طولانی مدت و نوشیدن سنگین حتی می تواند توانایی های شناختی را کاهش دهد و باعث آسیب مغزی شود.
مغز ما بر تعادل ظاهری مواد شیمیایی و فرایندها تکیه دارد. الکل کند کننده است، که بدین معنی است که می تواند این توازن را مختل کند، بر افکار، احساسات و اعمال ما تاثیر می گذارد و گاهی اوقات سلامت روانی دراز مدت ما است. این تا حدودی به “انتقال دهنده های عصبی”، شیمیایی است که به انتقال سیگنال از یک عصب (یا نورون) در مغز به دیگری کمک می کند.
دکتر سید علی کشاورز متخصص تغذیه و بهداشت و استاد دانشگاه در پاسخ به سوالات فوق گفت: مشروبات الکلی چسبندگی پلاکتی را زیاد می کند بنابراین خطر سکته را بالا می برد.
وی خاطرنشان کرد: در گذشته گفته شده بود که مقدار کمِ شراب برای قلب مفید است در صورتی که مطالعات بعدی این گفته را کاملا رد کرده و نشان می دهد که حداقل الکل هم می تواند برای بدن ضرر داشته باشد.
این متخصص تغذیه ادامه داد: مطالعات علمی که در آمریکا انجام شد نشان داد الکل معمولا «اچ دی ال 3» را بالا می برد اما آنچه که باعث محافظت قلب و عروق می شود «اچ دی ال 2» است. مطالعات بعدی نشان داد که اگر فردی مشروبات زیادی مصرف کند مقدار زیادی «اچ تی ال 3» در بدن او ساخته می شود که می تواند به «اچ دی ال 2» تبدیل شود اما آن مقدار الکلی که بتواند مقدار زیادی «اچ دی ال 3» بسازد که به 2 تبدیل شود زیان آور است.
وی یکی دیگر از پیامدهای مصرف مشروبات الکلی را «کبد چرب الکلی» عنوان کرد و گفت: کبد چرب الکلی در نهایت منجر به «سیروز» و سرطان کبد می شود. بنابراین برخلاف تصورات قبلی که گفته می شد مقدار کم الکل از سکته جلو گیری می کند به علت اینکه چسبندگی پلاکتی را بالا می برد خطر سکته و کبد چرب الکلی و سرطان کبد در دراز مدت را افزایش می دهد.
