روی هم انباشته کردن غم و اندوه باعث می‌شود تا احساسات منفی که در رابطه‌تان به وجود می‌آید، موقتاً فروکش کند. در ابتدا انباشته کردن به عنوان راهی برای نادیده گرفتن ناراحتی‌های کوچک و اجتناب از اختلاف و تضاد بکار می‌رود؛ اما مشکل اینجاست که غم و اندوه اغلب نادیده گرفته نمی‌شوند، بلکه به‌صورت فهرست‌وار در ذهن فرد باقی می‌مانند.
روی هم انباشته کردن غم و اندوه اغلب منجر بد منفجر شدن فرد بر سر مسئله‌ای کوچک می‌شود. ولی در واقع آن مسئله کوچک تنها چاشنی چند ناراحتی روی هم انباشته شده قبلی بوده است.
در واقع روی هم انباشته کردن غم و اندوه، در نتیجه بالاخره در شرایطی همه آن‌ها ناگهان روی مسئله‌ای کوچک آشکار می‌شوند. این پدیده مثال خوبی از آن چیزی است که «تنها راه فراتر رفتن از چیزی، عبور از میان آن است.» هر کاری را که برای اجتناب از تجارب ناخوشایند انجام دهیم، عملی بیهوده می‌باشد (از فکر نکردن به ناراحتی‌ها گرفته تا کوچک شمردن یا به طور کل نادیده گرفتن غم و اندوه‌ها).
ما غالباً به عنوان یک انسان مرتکب این خطا می‌شویم که احساسات خویش را نادیده می‌گیریم، اما انجام این کار به مثابه انکار حقیقت است و این کار هرگز بدون عواقب نخواهد بود.
عواقب روبرو نشدن با ناراحتی‌های کوچکی که در روابطتان پیش می‌آیند، قدرتمندتر شدن آن‌هاست. برای رها کردن قدرت آن‌ها و به دست فراموشی سپردنشان، باید آن‌ها را به محض وقوع مصرح ساخت. در زیر چند دستورالعمل ذکر گردیده تا با رعایت آن‌ها، ناراحتی‌ها برای فرد آزاردهنده و مضر واقع نگردند.
مطالعات نشان می‌دهند، جنگیدن و یا نجنگیدن یک زوج با یکدیگر نمی‌تواند طلاق آن‌ها را پیشگویی کند. بلکه چطور جنگیدن آن‌ها با هم است که اهمیت دارد.
به عنوان مثال اگر یکی از طرفین تمام مسئولیت‌ها را به عهده بگیرد یا جنگیدن آن‌ها موجب حمله به شخصیت فرد مقابل بشود، یک یا هر دو همسر کارشان به کناره‌گیری و تنفر از یکدیگر ختم می‌شود. این دستورالعمل‌ها به ما می‌آموزند که نبردهایمان محترمانه و منصفانه باشند.
دستورالعمل‌های دوری از روی هم انباشته کردن غم و اندوه
- روی رفتار فرد تمرکز کنید نه روی خود فرد. همه مردم زمانی که مورد حمله قرار بگیرند، از خود دفاع می‌کنند. اگر بازخوردی که از خود نشان می‌دهید. بر رفتار فرد متمرکز باشد باعث می‌شود تا فرد کمتر حالت تدافعی به خود بگیرد و در نتیجه بیشتر احتمال دارد که به حرف شما گوش کند.
- با احترام بیان کنید. استفاده از کلمات بی‌ادبانه، همچون مانعی راه ارتباط را سد می‌کند و طرف مقابل را جریحه‌دار می‌سازد. کلمات ناراحت‌کننده، زمان طولانی در حافظه فرد باقی می‌مانند و باعث می‌شوند که طرف مقابل تمایل نداشته باشد تا احساسات و آسیب‌پذیری خود را بروز دهد.
- کاملاً مرتبط با موضوع رفتار کنید. هر چیزی را عمومیت نبخشید و از واژه‌هایی نظیر «همیشه» یا «هیچ‌وقت» پرهیز کنید. رفتارهای خاصی که روی شما اثر می‌گذارند را مورد بررسی قرار دهید.
- مهارت‌های برقراری ارتباط را خوب به خاطر بسپارید. از مهارت‌های برقراری ارتباط استفاده کنید. تماس چشمی خود را حفظ کنید؛ از جمله‌هایی که با «من» شروع می‌شوند استفاده نمایید؛ احساسات را شناسایی کنید؛ و از گوش دادن فعال استفاده نمایید.
- از شوخ‌طبعی بهره بگیرید. حس شوخ‌طبعی برای از بین بردن احساسات منفی فوق‌العاده است، ولی مراقب باشید که از شوخی به شیوه مناسبی استفاده کنید. یک راه راحت و مطمئن برای اینکه شوخی ناراحت‌کننده نباشد این است که خود را در قسمت اعظم آن دخیل کنید. این روش هم موجب دوری از روی هم انباشته کردن غم و اندوه می‌گردد.
- همسر خود را جدی بگیرید. به همان صورت که با بصیرت و احتیاط کامل شوخی می‌کنید، بسیار لازم و ضروری است که همسر خود را جدی بگیرید و این مسئله را با احترام گذاشتن به وی نشان دهید.
- به اکنون (زمان حال) بپردازید. گذشته، گذشته است و باید همان‌جا رها شود. خود را معطوف به بحث در مورد مسائل فعلی و مرتبط با موضوع نمایید.
- خونسرد باشید. هنگامی که آرام صحبت می‌کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که طرف مورد صحبت شما، به نقطه نظراتتان بیشتر فکر کرده و اهمیت بدهد.
- بحث‌وجدل‌هایتان را خصوصی نگه دارید. مشکلاتتان را با دوستان و خانواده خود مطرح نکنید و سعی کنید با وسوسه‌های این چنینی مقابله کنید؛ زیرا ممکن است که شما نهایتاً مشکلتان را حل کرده و جبران نمایید، اما دوستان یا خانواده‌تان احساس خشم و تنفر را نسبت به طرف مقابل شما را همچنان نگاه دارند.
- اگر نمی‌توانید با حرف طرف مقابلتان موافقت کنید، مانعی ندارد. حداقل به احساسات و عقاید طرف مقابلتان احترام بگذارید.
منبع
کتاب بازبینی روابط همسران (The couple chechup)؛ نوشته دیوید اچ اولسون و همکاران؛ ترجمه دکتر شکوه نوایی‌نژاد و دکتر مهرنوش دارینی
