اختلال فوبی خاص در افراد مبتلا با ترس یا اضطراب شدید در مورد موضوع یا موقعیت خاص به مدت 6 ماه مشخص می شود که آن موضوع یا موقعیت فوبیک همیشه ترس یا اضطراب فوری را تحریک و افراد به طور فعال از آن اجتناب می کنند.ترس در این اختلال می تواند شکل حمله وحشت زدگی به خود بگیرد. این ترس با خطر واقعی و زمینه ی اجتماعی-فرهنگی تناسبی ندارد و در زمینه های اجتماعی، شغلی و زمینه های مهم دیگر اختلال ایجاد می کند. در کودکان این ترس با گریه، قشقرق ها، میخکوب شدن و چسبیدن مشاهده می شود. از جمله محرک های فوبیک حیوان، محیط طبیعی، خون، تزریق، جراحت، مکان های بسته، هواپیما و در کودکان می توان به صداهای بلند و شخصیت های بالماسکه اشاره کرد. افراد مبتلا به هنگام پیش بینی موضوع یا موقعیت فوبیک یا در مدت مواجهه با آن، دچار برانگیختگی فیزیولوزی می شوند اما در افرادی که به فوبی خون، تزریق و جراحت مبتلا هستند پاسخس مانند غش کردن نشان می دهند.
در سبب شناسی این اختلال مانند دیگر اختلالت اضطرابی بازداری رفتاری و روان رنجوری در این اختلال نقش دارند. محافظت بیش از حد والدین، مرگ والدین و جدایی آن ها، سوء استفاده جنسی و جسمی از عوامل دخیل در این اختلال هستند. وراثت پذیری این اختلال مرتبط با همان طبقه ی خاص از فوبی می باشد.
در بعضی مواقع مثل بعد از یک حادثه آسیب زا، مشاهده ی دیگران که گرفتار حادثه ی آسیب زا شده اند، حمله وحشت زدگی در موقعیتی که فرد از ان می ترسد و یا انتقال اطلاعات احتمال ایجاد این اختلال وجود دارد. این اختلال در بیشتر موارد در اوایل کودکی ایجاد می شود. فوبی های خاص موقعیتی مانند مکان های بسته، هواپیما و آسانسور در سن بالاتری شروع می شود. فوبی هایی که در اوایل کودکی ایجاد می شود احتمال کاهش یا افزایش آن در کودکی و نوجوانی وجود دارد اما در صورتی که این اختلال تا بزرگسال ادامه یابد احتمال بهبود آن کم می باشد.
- اختلالات افسردگی
- اختلالات مرتبط با مواد
- اختلال دوقطبی
- نشانه ی جسمانی و اختلالات مرتبط
- اختلالات شخصیت (مخصوصا اختلال شخصیت وابسته)
- اختلالات اضطرابی
- رفتار درمانی
- روان درمانی مبتنی بر بینش
- درمان مجازی
- هیپنوتیزم
- درمان حمایتی
- خانواده درمانی
به زودی
به زودی
به زودی
آقای جعفری 28 ساله و برنامه نویس کامپیوتر به دکتر مراجعه کرده بود. علت مراجعه او وجود ترسی بود که مانع رفتن وی به ملاقات پدر زنش می شد، پدر زن او دچار بیماری درمان ناپذیری بود و در بیمارستان بستری شده بود. او می گفت از هر موقعیتی که حداقل رابطه با آسیب دیدگی بدنب و بیماری دارد، به شدت می ترسد و این سبب شده است که هنگام بیمار شدن خود از رفتن به دکتر خودداری کند. او از ملاقات دوستان و اعضای خانواده که بیمار باشند، گوش دادن به توصیف عمل های جراحی، آسیب های جسمانی و بیماری اجتناب می کند. او 5 سال است که گیاهخوار شده و علت آن پرهیز از افکار مربوط به کشتن حیوانات است.
آغاز این اختلال در 9 سالگی، زمانی بود که معلم مدرسه اش به توصیف عمل جراحی پای خود برای شاگردان پرداخته بود. هنگام شنیدن حرف های معلم احساس اضطراب و سرگیجه به او دست داد و به شدت عرق کرد و از حال رفت. او به یاد آورد که در مدرسه زمانی که واکسن می زدنند و معاینات معمولی پزشکی دچار مشکل می شد. در نوجوانی هم وقتی در مورد اسیب جسمانی چیزی می دید یا می شنید یا حتی فرد معلولی را می دید از حال می رفت و دچار ضعف می شد. او می گفت مشکل دیگری ندارد و به کارش علاقمند است و رابطه ی او با همسرش خوب به نظر می رسید و دوستان زیادی داشت.
