دوپامین یک ماده شیمیایی ارگانیک از خانواده های کته کولامین است که نقش مهمی در مغز و بدن ایفا می کند. این یک آمین است که با حذف یک گروه کربوکسیل از یک مولکول شیمیایی پیش ماده آن L-DOPA، که در مغز و کلیه تولید می شود، سنتز می شود.
دوپامین در گیاهان و بیشتر حیوانات نیز تولید می شود. در مغز، دوپامین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل می کند – یک ماده شیمیایی است که توسط نورون ها (سلول های عصبی) آزاد می شود تا سیگنال های دیگر سلول های عصبی را ارسال کنند. مغز شامل چندین مسیر متفاوتی از دوپامین است که یکی از آنها نقش مهمی در مولفه انگیزشی رفتار مبتنی بر پاداش دارد.
پیش بینی بیشتر انواع پاداش ها سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهد و بسیاری از داروهای معتاد کننده باعث افزایش فعالیت نورونی دوپامین می شوند. دیگر مسیرهای دوپامین مغز در کنترل موتور و کنترل آزاد سازی هورمون های مختلف دخیل هستند.
در فرهنگ و رسانه های مردمی، دوپامین اغلب به عنوان مواد شیمیایی اصلی لذت شناخته می شود، اما اظهار نظر در مورد فارماکولوژی این است که در عوض، دوپامین، میانجی گرایی انگیزشی است که ارزش پاداش داده شده را به ارگانیسم و انگیزه اقداماتی که برای دستیابی به آن اهمیت دارد، نشان می دهد. به عبارت دیگر، دوپامین، به نظر می رسد میل و انگیزه را بیش از لذت در میان می گذارد.