اختلال بی اختیاری دفع به صورت دفع مکرر در مکان های نامناسب مانند لباس و کف اتاق که یا به طور عمدی یا غیرعمدی می تواند باشد. این اتفاق هر ماه به مدت حداقل 3 ماه روی می دهد. سن کودکان مبتلا حداقل 4 سل می باشد اما در کودکانی که تاخید در شد طبیعی دارند سن عقلی آن ها باید حداقل 4 سال باشد. این اختلال دو نوع فرعی دارد که شامل همراه با یبوست و بی اختیاری سریز که تراوش می تواند نادر تا مداوم باشد و غالبا در طول روز و به ندرت در هنگام خواب اتفاق می افتد. بخشی از مدفوع هنگام توالت کردن دفع می شود و بعد از درمان یبوست بی اختیاری برطرف می شود. در نوع دوم آن که بدون یبوست و بی اختیاری سریز است مدفوع شکل و غلظت طبیعی دارد و آلوده کردن متناوب است که معمولا با اختلال لجبازی و نافرمانی یا اختلال سلوک ارتباط دارد و ممکن است که پیامد ارضای معقدی باشد و این نوع از قبلی کمتر شایع است.
اگر در این اختلال دفع مدفوع عمدی نباشد غالبا با یبوست، فشردگی و نکهداری همراه با سریز بعدی می باشد. ممکن است دلایل روان شناختی در ایجاد یبوست نقش داشته باشد مثل نگرانی در مورد دفع کردن در مکانی خاص و یا الگوی کلی تر رفتار اضطرابی یا لجباز ی، که منجر به اجتناب از دفع می شود. از جمله عوامل فیزیولوژیکی برای یبوست فشار بی نتیجه یا تحرکات دفع تناقضی و همراه با انقباض به جای انبساط اسفنکتر بیرونی کف لگن هنگام فشار آوردن برای دفع می باشد. این کودکان اغلب احساس شرمندگی می کنند و معمولا از رفتن به موقعیت هایی که ممکن است موجب شرمساری آن ها شوند اجتناب می کنند. شدت این اختلال با تاثیر آن بر عزت نفس کودک، میزان بی اعتنایی اجتماعی همسالان و خشم و تنبیه و طرد مراقبان رابطه دارد. مالیدن مدفوع ممکن است عمدی یا غیرعمدی و یا تلاش برای پنهان کردن یا تمیز کردن مدفوعی باشد که به صورت غیرارادی دفع شده است. اگر بی اختیار ی عمدی باشد ممکن است یکی از ویزگی های اختلال لجبازی و نافرمانی یا اختلال سلوک باشد. بسیاری از کودکان مبتلا نشانه های بی اختیاری ادرار هم دارند و ممکن است برگشت ادرار در مثانه یا میزراه داشته باشند که می تواند زمینه را برای عفونت مزمن مجرای ادرار ایجاد کند، اما نشانه های آن معمولا با درمان یبوست از بین می رود.
این اختلال به ندرت ناشی از یک نابهنجاری در آناتومی یا بیماری است که کودک با آن متولد می شود. در اکثر موارد در نتیجه یبوست مزمن (طولانی مدت) ایجاد می شود. یکی از دلایل ایجاد این اختلال می تواند دفع دردناک باشد که منجر به یبوست و چرخه های رفتاری امتناع را بوجود می اورد و احتمال بی اختیاری دفع را بیشتر می کند. مصرف برخی از داروها مانند ضدتشنج، بند آور سرفه ممکن است یبوست را افزایش و احتمال ایجاد این اختلال را بالا ببرد.
میزان شیوع این اختلال نزدیک به 1 درصد در کودکان 5 ساله می باشد و این اختلال در پسرها شایع تر است.
حداقل سن برای تشخیص کودکان مبتلا به این اختلال 4 سالگی می باشد. دو نوع روند که شامل روند اولیه و روند ثانویه می باشد. در نوع اولیه آن فرد هیچ وقت خویشتن داری دفع را انجام نداده است و در نوع ثانویه این اختلال بعد از خویشتن داری دفع ایجاد می شود. این اختلال می تواند تا چند سال دوام داشته باشد و به صورت متناوب تشدید شود.
عفونت های دستگاه ادرار می تواند با این اختلال همزمان باشد که در دختر ها این عفونت شایع تر است.
- رفتار درمانی
- بیوفیدبک
- آموزش
- دارو درمانی
- استفاده از ملین ها
- تغذیه مناسب
به زودی
امیرعلی پسری 6 ساله پزشک عمومی او رابه علت بی اختیاری در دفع به درمانگاه معرفی کرد. هیچ گونه شواهدی از اختلال جسمی توجیه کننده در بررسی ها پزشکی دیده نشد. او هیچ گاه کنترل عادات دفع را نداشت. در نوبوگی یبوست نداشت اما در 2 سالگی بعد از یک بیماری که با تب همراه بود دچار یبوست شد. 6 ماه بعد مشکل دفع پیدا کرد و او را به جراح نشان دادند و برای او داروها ملین و شیاف تجویز کرد. بعد از آن یبوست متناوبی در او شکل گرفت که تا چند روز به توالت نمی رفت. بعضی مواقع اسهال می شد و لباس هایش را در طول روز چند بار کثیف کی کرد. در 4 سالگی به طور منظم ملین مصرف می کرد و مدفوعش نرم تر و منظم تر شده بود. در همان زمان مادرش آداب توالت رفتن را به او یاد می داد. مدفوعش کم بود و به ندرت عادی بود و شورت هایش در طول روز کثیف می شد و تا الان هم ادامه دارد. او پس از مدرسه رفتن از بی اختیاری مدفوعش ناراحت بود. از اینکه لباس هایش را در ساحل یا برای ورزش کردن دربیاورد بیزار بود.
