رسانه‌ها و زندگی واقعی و تخیل
- در اینجا مابین تخیل یا نمایش سناریویی رویاپردا‌زانه در تلویزیون، ویدیو و بازیهای رایانه ای و زندگی واقعی وجود دارد.
- خشونت در تلویزیون، فیلمهای سینمایی و ویدیویی و بازیهای رایانه ای به صورت خیالی و رویایی است و افراد جامعه هرگز نمی بایست از آن پیروی کنند.
- قهرمانان زندگی واقعی باید افرادی باشند که به خاطر رفتارهای شایسته ای چون شهامت، شجاعت و انجام کارهای پسندیده در کمک به دیگران؛ مورد تحسین و تشویق قرار می گیرند (به عنوان تضادی با سوپرقهرمانهای رسانه‌ها که می جنگند، نابود می کنند و از نیروهای مرگبار برای حل مشکلات استفاده میکنند)
- خشونت زندگی واقعی به فرد آسیب دیده، زیان می رساند (مثلا لگد، مشت، یا ضربه ای دیگر).
- خشونت زندگی واقعی به فردی که عمل خشونت بار را انجام می دهد هم آسیب می رساند (مثل مجازات شدن، از دست دادن دوستان، احساس ناراحتی بعد از اینکه به شخصی آسیب می رساند).
- گلوله هایی که در برنامه های تلویزیونی، فیلمهای ویدیویی و بازیهای کامپیوتری شلیک می شود؛ واقعی نیست. گلوله های حقیقی یا افراد را می کشد و یا به آنها صدمه می زند.
- چاقوها و تفنگهایی که در رسانه‌ها استفاده می شوند عملا قادر به مجروح کردن انسان نیستند. تفنگها و چاقوهای واقعی می تواند انسان را مجروح کند و یا بکشد.
خشونت زندگی واقعی به افرادی که به تماشای خشونت می نشینند آسیب می رساند (مثلا آنها را نگران، آشفته، عصبانی، ناراحت، غمگین و یا گیج می سازد).
چیزهایی برای یادآوری
- کودکان هرگز نباید یک اسلحه، چاقو، تیغ یا سوزن سرنگ را لمس کنند. برای کودکان مشخص نمایید که اگر اسلحه ای پیدا کردند، باید آنرا رها کرده به بزرگتر خود بگویند. آنها باید بلافاصله جای آن اسلحه را به بزرگتر خود بگویند و بنابراین بزرگتر کودک می تواند آن را از محیط دور نماید و از صدمه دیدن یک شخص جلوگیری کند.
- اگر کودک برنامه ی خشونت باری را از رسانه‌ها می بیند، شما باید کانال تلویزیون را عوض کنید یا کار دیگری انجام دهید.
- اگر گیج شده اید، می ترسید یا درباره هرآنچه که در تلویزیون می بینید احساس نگرانی می کنید؛ با یک بزرگتر در باره آن صحبت کنید.
- اجازه ندهید که آنچه که در رسانه‌ها می بینید شما را به این فکر بیندازد که به طور قطع سایر مردم هم به همان طریق رفتار می کنند (مثلا مردان قوی هستند و به مردم صدمه می زنند؛ زنان ضعیفند و آسیبی به مردم نمی رسانند. آدمهای بد لباسهای مشکی می پوشند و آدمهای خوب برعکس).
پرخاشگری در کودکان
پرخاشگری به عنوان یک رفتار خصمانه که عامل ایجاد زیان به دیگران می شود؛ مشخص شده است. کودکان به راحتی سرخورده و مایوس میشوند و پرخاشگری مختلفی بر طبق سنشان از خود نشان می دهند. گاهی رسانه‌ها میتوانند سبب ایجاد پرخاشگری در کودکان شوند.
دو نوع پرخاشگری وجود دارد:
- پرخاشگری ابزاری که با منظور و هدف تطابق دارد یا به عبارت دیگر هدف – تطبیقی می باشد.
- پرخاشگری خصمانه یا ارتباطی که فرد تطبیقی است.
تولد تا 3 سالگی
این دوره، زمانی است که کودکان نگران موقعیت و حقوق مالکیتی خود هستند.
- اغلب اوقات پرخاشگری به شکل هدف تطبیقی است.
- به آن پرخاشگری ابزاری می گویند.
- این موضوع با به دست آوردن چیزی ارتباط مستقیم دارد.
مثالهایی از پرخاشگری ابزاری
- زدن کودکی دیگر برای تصاحب شیرینی
- به پایین هل دادن کودک دیگری برای بازی با واگن (ارابه، کالسکه)
- قاپیدن عروسک از دست کودک دیگر
- هل دادن برای اینکه بتواند کنار پنجره اتومبیل بنشیند.
خردسالی
در این سنین، کودک شناخت و مهارتهای کلامی به دست می آورد تا با آن رفتار پرخاشگرانه جدیدی بروز دهد. کودکان می توانند عواقب رفتار پرخاشگرانه را درک کنند. اگر رفتار پرخاشگرانه به صورت مثبتی تقویت شود می تواند فراوانی یا شدت رفتار و یا موفقیت هر دو را افزایش دهد.
- با اینکه پرخاشگری ابزاری هنوز وجود دارد اما گاهی به صورت پرخاشگری فرد تطبیقی نیز بروز می کند.
- پرخاشگری بیشتر به دشمنی یا ارتباط و نسبت شبیه است و قصد دارد که به شخص دیگری صدمه بزند تا به تسلط و انتقام دست یابد.
مثالهایی از پرخاشگری خصمانه
- کتک زدن بچه ای که نمی خواهد آنچه را که بچه دیگر به او می گوید انجام دهد (سلطه گری).
- خراب کردن گوشی خواهر یا برادر به علت اینکه او به کودک اجازه نمی دهد که به رادیو یا CD گوش دهد (انتقام).
- شایعه پراکنی در مورد کودکی که مزاحم و تهدیدی برای دوستی است.
حقایقی در ارتباط با خشونت در رسانه‌ها
میانگین خردسالان
- بین 2 تا 4 ساعت در روز به تماشای تلویزیون می نشیند.
- 35 ساعت در هفته یا به بازیهای ویدیویی و‌یا تلویزیون اختصاص می یابد.
- قبل از ورود به کودکستان 4000 ساعت تلویزیون تماشا می کنند.
- در زمان پایان دوره دبستان، حدودا 8000 قتل و 10000 عمل خشونت بار دیگری از تلویزیون می بینند.
- در برنامه های صبح شنبه تلویزیون، در هر ساعت 20 تا 25 عمل خشونت بار، در معرض دید کودکان قرار می گیرد.
- در 70 سالگی، 7 تا 10 سال را برای تماشای تلویزیون صرف کرده اند.
میانگین:
- 15% از برنامه های رسانه‌ها در ایالات متحده در هفته دارای خشونت است که بیشترین درصد در میان تمام کشورها را داراست.
- 60% از کارتونها و برنامه های کودک حاوی خشونت است.
- 50% خانه ها در ایالات متحده که کودکان 6 تا 14 ساله در آن زندگی می کنند دارای دستگاه بازی ویدیویی اند.
به علاوه:
- از ده بازی ویدیویی برتر (بر اساس فروش)80% دارای خشونت می باشند.
- فروش اسباب بازیهای قهرمانهای رسانه ای در سالهای اخیر افزایش یافته است. در 1994، 50% از کل فروش اسباب بازی را به خود اختصاص دادند.
راهنماییهای برای انضباط موثر
صرف نظر از تمامی استراتژیهای استفاده شده در خردسالان در برخورد با رفتار چالش‌انگیز آنها و نحوه استفاده از رسانه‌ها، این راهنماییهای معین می تواند کمک کننده باشند:
- سعی کنید بی طرف و همسان باشید نسبت به آنچه که از فرزندتان انتظار دارید.
- رفتار خوب او را بلافاصله تحسین کنید.
- درباره آنچه که توقع دارید واقع بین باشید. از یک کودک انتظار داشته باشید مثل یک کودک رفتار کند.
- محدودیتهایی با انتخاب چند قانون ساده و‌مهم ایجاد کنید، برای کودک آنرا شرح دهید و آنها را به صورت دوره ای تکرار کنید.
- با حرکات و‌اعمال خود به کودک نشان دهید از او چه انتظاری دارید.
- قوانین و‌محدودیتهای رسانه‌ها را همواره منصفانه و محترمانه مورد تاکید قرار دهید.
- با مثالهایتان به فرزندانتان چگونگی کنترل کردن عصبانیت خود را هنگام تنبیه آنها نشان دهید.
- از تنبیه به عنوان شانسی برای قانونمندی کودکان خود برای رفتار منطقی و غیر منطقی استفاده کنید و نیز در اینکه چرا این قوانین حائز اهمیت هستند.
- از حرکات و اعمال تدبیری و انضبا‌طی پیروی کنید و رابطه مثبت و نزدیکی با فرزند خویش ایجاد کنید.
مطالعه‌ی کتاب والد متفکر، کودک متفکر را هم به شما پیشنهاد می‌کنیم.
