والدین سعی می کنند که از کودکان خود مراقبت کنند و آنها را صحیح و سالم نگه دارند. وقتی که متوجه ابتلا او به بیماری مزمنی مانند دیابت، سرطان یا آرتروز کودکان می شود، مسلما برایش بسیار سخت خواهد بود. با اطلاع از مدیریت احساسات در این زمان، شما و کودکتان می توانید سلامتی بیشتری را تجربه کنید.
استرس و عواطف
وقتی تشخیص داده می شود که کودک مبتلا به یک بیماری حاد است والدین شدیدا احساس گناه و ناراحتی می کنند. عصبانیت هم دیده می شود. ممکن است از پدر و مادر بودن خود احساس عصبانیت کنید، از دنیا و همه چیز ناراحت باشید. این احساسات طبیعی است.
پیگیری مستقیم شرایط درمانی فرزندتان بهترین روش برای ادامه است. تحقیقی که بر روی والدین صاحبت فرزندان مبتلا به سرطان انجام شد نشان داد که آنهایی که بر روی مشکل ایجاد شده متمرکز می شوند و فعال هستند اضطراب و افسردگی کمتری نسبت به آنهایی دارند که سعی می کنند موقعیت را انکار کنند.
میزان استرس می تواند مراقبت از کودک بیمار را مشکل کند. تحقیقات اخیر نشان داده که مادران و پدرانی عوامل استرس زای مشابهی دارند اما مادران میزان استرس شان بیشتر است زیرا آنها اولین پرستار بچه محسوب می شوند. در همین تحقیق نداشتن کنترل به عنوان جنبه منفی دیگر استرس مطرح شده برای مثال آنها نمی توانند به کودک خود گمک کنند تا احساس بهتری داشته باشد یا اینکه در مورد حوادث آینده ابهام دارند.
لازم است که استرس خود را کنترل کنید. بررسی کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 نشان داد که هر چقدر والدین نگرانی بیشتری داشته باشند علایم استرس و افسردگی در بچه ها بیشتر است. بچه هایی که والدین شان استرس بالایی دارند مدیریت ضعیف تری بر روی بیماری خود خواهند داشت.
شبکه ی حمایت کننده بسازید تا بتواند به شما در تحمل این بار سنگین کمک کند. همچنین کمی به خودتان از نظر روانی و فیزیکی برسید. خوب غذا بخورید، ورزش کنید و سرگرمی ها و علایق خود را ادامه دهید تا استرس تان کمتر شود. از اینکه زمانی را صرف سلامت ذهنی خود می کنید، احساس گناه نداشته باشید. در طولانی مدت اینکار هم برای شما و هم فرزندتان مفید خواهد بود
ارتباط با فرزندتان
وقتی کودکی مریض است والدین او بیش از حد از او مراقبت می کنند. سعی کنید که فعالیت های او را بدون دلیل محدود نکنید. به عبارت دیگر بعضی والدین بچه های مریض بیش از حد آسانگیر می شوند یعنی برای مثال اجازه می دهند تا دیروقت بیدار بمانند یا غذاهای ناسالم بخورند. اما بچه ها خواستار نظم هستند و وقتی ببینند که شما قوانین را زیرپا می گذارید می ترسند و دچار سردرگمی می شوند. تا جای ممکن سعی کنید که مانند قبل باشید
بسیاری از والدین در صحبت کردن با فرزندشان در مورد بیماری اش دچار مشکل هستند. لازم است که اطلاعات مناسب سن شان را به آنها بگویید اطلاعات زیادی ندهید ولی سعی نکنید که حقایق را پنهان کنید. اگر کودک متوجه مریض اش نباشد و درست همه چیز برای او شرح داده نشود تصور بدتری از وضعیت خود خواهد داشت.
با او در مورد احساسش صحبت کنید. والدین از شنیدن سخت ترین جوانب بیماری کودک شگفت زده خواهند شد. برای مثال بچه های مبتلا به سرطان ممکن است نتوانند کارهایی که قبلا می توانسته اند را انجام دهند و این موضوع برایشان سخت تر از مرگ نامعلوم است. کودکان مریض در مدرسه احساس انزوا دارند. به آنها کمک کنید تا شرایط خود را به دوستان یا همکلاسی ها توضیح دهید.
اگر بچه های دیگری هم دارید لازم است که با آنها هم زمانی را سپری کنید تا آنها احساس نکنند که فراموش شده اند. آنها را بخشی از گروه خود کنید، کمک کنید تا بدانند چگونه در مراقبت از خواهر یا بردارشان سهیم شوند.
کمک گرفتن
روان شناسان برای این که به شما و فرزندتان کمک کنند تا این بیماری شدید را مدیریت کنید، آموزش دیده اند. می توانید از متخصصین سایت فکربنیان کمک بگیرید.
