بعد از ۲۳ سال خدمت در گشت زنی بزرگراه کالیفرنیا، اخیرا بازنشسته شدم. اکثریت آن ۲۳ سال صرف گشت زنی در منتهی الیه جنوبی مارین کانتی شد،که پل گلدن گیت هم شامل آن می شود. پلی که ساختاری نمادینی است و بخاطر چشم اندازهای زیبایش از سانفرانسیسکو، اقیانوس آرام، و معماری الهام بخش آن در تمام جهان شهره هست.
بدبختانه، برای خودکشی نیز پر جاذبه هست، یکی از پر کاربردترین محلها در جهان. پل گلدن گیت در ۱۹۳۷ افتتاح شد. جوزف استراوس، سرمهندس مسئول ساختن پل، از وی نقل شده است که « پل عملا ضد خودکشی است. خودکشی از این پل نه عملی است نه محتمل.» اما از زمان بازگشایش، بیش از ۱۶۰۰ نفر از روی آن پل به سوی مرگ شان گام برداشتند. برخی معتقدند که سفر کردن بین دو برج به بعُدی دیگر منتهی خواهد شد– به این پل چنین چنان حالت رویای داده شده است که سقوط از آن شما را از تمام نگرانیها و اندوه می رهاند، و آبهای پایین روحتان را پاک خواهد کرد.
زمانی که نخستین بار شروع به کار کردن روی پل کردم، هیچ آموزش رسمی را نگذرانده بودم. کوشش می کردیم که راه مان را از بین این تماسها پیدا کنیم. این نه تنها به زیان کسانی بود که به خودکشی فکر می کردند، بلکه خود افسرها همچنین. ما مسیر طولانی را پشت سر گذاشته ایم. اکنون، افسران قدیمی کار کشته و روانپزشکان افسران جدید را تعلیم می دهند.
