اوتیسم یکی از دسته های اختلالات رشدی است که اختلالات طیف اوتیسم را تشکیل می دهند. حدوداً از هر 68 کودک یک کودک دارای اختلال اوتیسم است. کودکان مبتلا به اوتیسم علائم را پیش از سن 2 سالگی نشان می دهند.
اوتیسم بخشی از یک گروه از بیماریهایی است که اختلال طیف اوتیستیک (ASD) را شامل می شود که شامل 4 اختلال است:
- سندرم Asperger که، بر خلاف اوتیسم، دچار مشکلات شدید زبان و انعطاف پذیری نیست
- اختلال تخریب دوران کودکی، که با 2 تا 4 سال رشد طبیعی همراه با شروع علائم اوتیستیک مشخص می شود
- سندرم Rett که یک بیماری ژنتیکی است که تنها بر دخترها تاثیر می گذارد
- و اختلال رشد فراگیر
سبب شناسی اختلال طیف اوتیسم چیست؟
در گذشته، پاسخ این سوال، “ما هیچ نظری نداریم.” بود. اکنون تحقیقات در حال ارائه پاسخ هستند. اول و مهمتر از همه، اکنون می دانیم که هیچ علت خاص و مشخصی اوتیسم وجود ندارد. در طی پنج سال گذشته، دانشمندان تعدادی از تغییرات ژنتیکی یا جهش های مرتبط با اوتیسم را شناسایی کرده اند. تحقیقات بیش از 100 ژن خطرناک اوتیسم را شناسایی کرده است. در حدود 15٪ موارد، علت خاص ژنتیکی اوتیسم فرد می تواند شناسایی شود. با این حال، اغلب موارد شامل ترکیبی پیچیده و متغیر از خطر ژنتیک و عوامل محیطی است که بر پیشرفت مغز در او تاثیر می گذارد. به عبارت دیگر، در مواجهه با استعداد ژنتیکی به اوتیسم، تعدادی از اثرات غیر ژنتیکی یا محیطی بیشتر باعث افزایش خطر ابتلا به کودک می شود.
اوتیسم 4 تا 5 برابر در پسران شایع تر است و افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند ممکن است تا حدودی اختلال رشدی داشته باشند.