فهرست اطلاعات
بوپرنورفین یک داروی حاوی مخدر است. این شبه مخدر گاهی اوقات مسکن نامیده می‌شود.
بوپرنورفین خوراکی (زیر زبانی) برای درمان اعتیاد به مسکن هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. قرص زیرزبانی به‌عنوان داروی درد استفاده نمی‌شود.
بوپرنورفین همچنین ممکن است برای اهدافی به‌غیراز آنچه در این راهنمای دارویی لیست شده است به کار رود.
بوپرنورفین زیرزبانی به‌عنوان داروهای درد استفاده نمی‌شود.
بوپرنورفین می‌تواند باعث کاهش یا قطع تنفس شود و می‌تواند به یک عادت دارویی تبدیل شود. دقیقاً بر اساس نسخه پزشک دارو را مصرف کنید. بوپرنورفین را به‌هیچ‌عنوان با دیگر افراد تقسیم نکنید. سوءاستفاده از داروهای مسکن حاوی مخدر یا افیونی به‌خصوص در کودکان و افرادی که این دارو را بدون تجویز پزشک مصرف می‌کنند، می‌تواند باعث اعتیاد، مصرف بیش‌ازحد و یا حتی مرگ شود.
- اگر از دیگر داروهای مسکن حاوی مخدر در ۴ ساعت اخیر مصرف کرده‌اید.
بعضی از داروها می‌توانند با بوپرنورفین تداخل داشته باشند که می‌تواند باعث شرایط جدی شوند که سندرم سروتونین
می‌نامند. مطمئن باشید که پزشک شما از داروهایی که مصرف می‌کنید مثل داروهایی برای افسردگی، اختلالات روانی، بیماری پارکینسون، سردردهای میگرنی، عفونت‌های جدی یا پیشگیری از تهوع و استفراغ آگاه است. از پزشک خود قبل از هر تغییر در نحوه‌ی مصرف یا زمان مصرف این دارو سؤال کنید.
برای اینکه مطمئن شوید این دارو برای شما ایمن است اگر هریک از موارد زیر رادارید به پزشک خود اطلاع دهید:
- هرگونه مشکل تنفسی یا بیماری ریوی
- هرگونه کجی غیرطبیعی در ستون فقرات که می‌تواند بر تنفس شما تأثیر بگذارد
- بیماری‌های کبدی (مخصوصاً هپاتیت B و C)
- بیماری‌های کلیوی
- پروستات متورم، مشکل در ادرار
- مشکل در شکم، کیسه صفرا، غده فوق کلیوی یا تیروئید
- سابقه صدمه به سر یا تومور مغزی
- سابقه اعتیاد به الکل، توهم یا بیماری روانی
- سابقه مصرف متادون
- مصرف داروهای آرام‌بخش مثل والیوم (دیازپام، آلپرازولام، لورازپام، آلتیوان، کلونوپین، رستوریل، زاناکس و…)
دارو را دقیقاً بنابر دستور پزشک مصرف کنید. از تمام دستورالعمل‌های نسخه پیروی کنید. بوپرنورفین می‌تواند باعث کاهش یا قطع تنفس شود. دارو را بیشتر از مقدار یا طولانی‌تر از زمان توصیه‌شده مصرف نکنید.
قرص زیرزبانی بوپرنورفین معمولاً فقط برای ۱ یا ۲ روز در شروع درمان اعتیاد استفاده می‌شود. بیشتر افراد بعداً یک داروی دیگری را به نام بوپرنورفین/ نالکسون (بوناول، سابوکسون) جایگزین می‌کنند.
احتمالاً شما اولین نوبت مصرف این دارو را در بیمارستان یا کلینیک‌های درمانی دریافت می‌کنید تا وضعیت شما بهبود یابد.
سوءمصرف داروهای مسکن مخصوصاً در کودکان و افرادی که بدون تجویز این داروها را مصرف می‌کنند، می‌تواند باعث اعتیاد، مصرف بیش‌ازحد و یا مرگ شود.
تمام اطلاعاتی که مربوط به بیمار و راهنمایی‌های دارویی و برگه‌ی دستورالعمل را که برای شما تهیه‌شده را به‌طور کامل بخوانید. هرگونه سؤالی را از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
با دستان خشک قرص زیرزبانی را از بسته جدا کنید و زیر زبان خود بگذارید تا دارو با دهان بسته حل شود. قرص را نجوید و تمام آن را نبلعید (قورت ندهید).
اگر پزشک شما برای هر وعده ۲ عدد قرص تجویز کرده، تعداد صحیح قرص‌ها را هم‌زمان زیر زبان خود قرار دهید تا اجازه دهید به‌طور کامل جذب شود.
از خوردن و آشامیدن تا زمان حل شدن کامل قرص یا نوار زیرزبانی خودداری کنید تا به‌طور کامل جذب شود.
هنگام مصرف این دارو شاید شما برای عملکرد کبد خود نیاز به آزمایش‌های خونی منظم داشته باشید.
درصورتی‌که نیاز به جراحی دارید قبل از جراحی، جراح خود را درباره‌ی استفاده از بوپرنورفین آگاه کنید. شاید لازم باشد برای مدت کوتاهی مصرف بوپرنورفین را قطع کنید.
خانواده شما باید از مصرف این دارو توسط شما آگاه باشند تا در زمان‌های اورژانسی به‌جای شما این موضوع را به پزشکتان اطلاع دهد.
مصرف بوپرنورفین را یک‌باره قطع نکنید زیرا می‌تواند علائم ناخوشایندی را ایجاد کند. از پزشک خود ایمن‌ترین روش را برای قطع مصرف این دارو بپرسید.
هرروز تعداد قرص‌های باقیمانده را بشمارید تا مطمئن شوید هیچ فردی غیر از شما از این دارو استفاده نمی‌کند زیرا می‌تواند باعث سوءمصرف در دیگران شود. بوپرنورفین دارویی است که می‌تواند مورد سوءمصرف قرار گیرد. آگاه باشید اگر افرادی در خانه از این دارو به‌طور نادرست و یا بدون نسخه استفاده می‌کنند.
قرص‌های باقیمانده بوپرنورفین را بعد از درمان هرگز نگه ندارید.
هرگز قرص را له نکنید، آن را در محلول حل نکنید و آن را به‌صورت تزریقی در رگ‌ها استفاده نکنید. این کار باعث عفونت‌های جدی خطرآفرین یا مشکلات جدی پزشکی می‌شود.
در صورت فراموش کردن مصرف بوپرنورفین، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف نمایید. اگر وعده فراموش‌شده نزدیک به زمان نوبت بعدی است، نوبت فراموش‌شده را رها کرده و به برنامه‌ی دارویی منظم خویش بازگردید. این دارو را دو برابر حد مجاز برای جبران مقدار مصرف فراموش‌شده مصرف نکنید.
بوپرنورفین مانند دیگر مسکن‌های حاوی مخدر می‌تواند باعث کندی تنفس شما شود. اگر تنفس شما خیلی ضعیف شود می‌تواند منجر به مرگ شود.
اگر هریک از علائم زیر را داشتید با پزشک خود تماس بگیرید:
- درد قفسه سینه، مشکل در تنفس
- ضعف یا کم‌عمقی تنفس
- احساس سبک‌سری (مانند غش کردن)
- سرگیجه شدید، از دست دادن تعادل
- گیجی، افکار یا رفتار غیرمعمول
- نازایی، ازدستدادن عادت ماهیانه
- لاغری، مشکلات جنسی، ازدستدادن تمایلات جنسی
- علائم ناخوشایند ترک مواد مخدر- مورمورشدن، افزایش تعریق، احساس سرما یا گرما، آبریزش بینی، ترشحات اشک چشم، اسهال، درد عضلانی
- کاهش سطح کورتیزول- تهوع، استفراغ، ازدستدادن اشتها، سرگیجه، بدترشدن خستگی یا ضعف
- مشکلات کبدی- تهوع، درد بالای شکم، خارش، ازدستدادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع به رنگ خاک رس، زردی (زرد شدن رنگ پوست یا چشم)
عوارض جانبی رایج:
- یبوست، تهوع، استفراغ
- سردرد
- افزایش تعریق
- مشکلات خواب (بی‌خوابی)
- احساس درد در هر جای بدن
آنچه گفته شد لیست تمام عوارض جانبی که ممکن است اتفاق بیفتد نیست و عوارض دیگری نیز ممکن است اتفاق بیفتد. با پزشک خود درباره توصیه‌های مربوط به عوارض جانبی صحبت کنید.
داروهای مسکن حاوی مخدر می‌تواند با بسیاری از داروهای دیگر تداخل داشته باشند و باعث عوارض جانبی خطرناکی مانند مرگ شود. اگر از داروهای زیر استفاده می‌کنید پزشک خود را در جریان بگذارید:
- دیگر داروهای مسکن حاوی مخدر، مسکن درد، داروهای تجویزشده برای سرفه
- داروهایی که منجر به خواب‌آلودگی یا کاهش تنفس شما می‌شود- قرص‌های خواب، شل کننده عضلانی، مسکن، آرام‌بخش، ضد روان‌پریشی
- داروهایی که در مقدار سروتونین بدن شما تأثیرگذارند- داروهایی برای افسردگی، بیماری پارکینسون، سردرد میگرنی، عفونت‌های جدی یا پیشگیری از تهوع یا استفراغ
آنچه گفته شد لیست تمام داروهایی که ممکن است با بوپرنورفین تداخل داشته باشد، نیست. داروهای دیگری نیز می‌توانند بر بوپرونورفین اثر بگذارند که شامل داروهای با نسخه و بدون نسخه، ویتامین‌ها و محصولات گیاهی است. لیست کاملی از تمام داروهای مصرفی خود را تهیه کنید و با درمانگر خود درمیان بگذارید.
