ویژگی‌های برجسته تاخیر انزال (به انگلیسی: Delayed Ejaculation)، تاخیر محسوس یا ناتوانی در رسیدن به انزال است. مرد از مشکل یا ناتوانی انزال کردن باوجود تحریک جنسی کافی و میل به انزال کردن خبر می‌دهد. این شکایت معمولاً فعالیت جنسی با همسر را شامل می‌شود.
تعریف تاخیر مرزهای دقیقی ندارد، به‌طوری که در مورد اینکه چه چیزی زمان معقول برای رسیدن به ارگاسم را تشکیل می‌دهد، یا چه چیزی از نظر اغلب مردان و همسران آن‌ها به‌طور غیرقابلی طولانی است، اتفاق‌نظر وجود ندارد.
هر یک از نشانه‌های زیر باید تقریباً در تمام موقعیت‌های (تقریباً ۷۵ تا ۱۰۰ درصد) فعالیت جنسی با همسر تجربه شده باشد و بدون اینکه فرد تمایلی تأخیر انزال داشته باشد:
- تأخیر محسوس در انزال
- نادر بودن یا فقدان محسوس انزال
- تأخیر انزال نباید ناشی از مصرف مواد یا دارو باشد
- نشانه‌های بالا حداقل باید به مدت تقریباً ۶ ماه ادامه داشته باشند.
بروز اختلال ارگاسمی مرد بسیار کمتر از میزان بروز انزال زودرس و ناتوانی است. مسترز و جانسون گزارش کرده‌اند که میزان بروز تأخیر انزال در بین گروه ۴۴۷ نفره از مردان مبتلا به کژکاری‌های جنسی فقط ۳/۸ درصد بوده‌اند. شیوع کلی کلاً ۵ درصد گزارش شده‌اند.
اطلاعات زیادی درباره سیر بالینی اختلال فراموشی تجزیه ای بدست نیامده است. اما در موارد حاد می توان با جدا کردن فرد از موقعیت آسیب زا و انتقال به محیط امن از شروع آن جلوگیری کرد. در افرادی که دچار اختلال فراموشی تجزیه ای به طور مزمن می باشند، شرایط بسیار ناتوان کننده ای برایشان بوجود می اید. این افراد نیاز به حمایت اجتماعی شدیدی دارند.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه تأخیر انزال ممکن است در انواع شدید اختلال افسردگی اساسی شایع‌تر باشد.
تشخیص افتراقی این اختلال بین تأخیر انزال است که با بیماری یا صدمه جسمانی دیگر توجیه می‌شود و تأخیر انزال که سبب‌شناسی روانی دارد.
جنبه موقعیتی این شکایت از مبنای روان‌شناختی مشکل حکایت دارد (مثل مردانی که برای انزال کردن به فعالیت بسیار تشریفاتی نیاز دارند).
بیماری یا صدمه جسمانی مثل قطع شدن عصب‌رسانی به اندام‌های تناسلی که پس از وارد شدن صدمه آسیب‌زا به گره‌های سمپاتیک کمر، جراحی شکمی – صفاقی یا قطع دستگاه سمپاتیک مربوط به کمر روی می‌دهد.
روانشناسان معتقدند که روش درمان واحدی که بتوانند همه بیماران را مداوا کند وجود ندارد و کلید موفقیت درمان، شناسایی علت ایجاد مشکل و استفاده از روش درمان مناسب و هدفمند برای از بین بردن عوامل روانی‌ای است که مشکل را به وجود آورده یا تحریک می‌کنند.
برخی از داروهایی که برای درمان تاخیر انزال مفید است:
- سیپروهپتادین (cyproheptadine): یک داروی ضدحساسیت
- آمانتادین (Amantadine): دارویی برای درمان پارکینسون
- بوسپیرون (Buspirone):داروی ضداضطراب
زوجی به دلیل عدم انزال مرد در خلال مقاربت مراجعه کرده بودند. مرد همواره و به‌جز موارد نادر در رسیدن به ارگاسم مشکل داشت. او یک بار وقتی هم‌زمان با دو زن بود و یک بار هم‌زمانی که کوکائین را امتحان کرده بود انزال کرد.
او در مقطع مراجعه به‌جز مصرف متوسط الکل هیچ ماده‌ای مصرف نمی‌کرد. این بیمار به ازدواجش متعهد بود، هرچند تجربیات جنسی فرازناشویی هم داشت.
او در آن موقعیت‌های فرازناشویی هم انزال نمی‌کرد، هرچند می‌توانست با رابطه جنسی دهانی به ارگاسم برسد. او می‌گفت بیشتر به فتوحات جنسی علاقه‌مند است تا خود سکس.
او با خودارضایی می‌توانست به ارگاسم برسد. هرچند به‌ندرت خودش خودارضایی می‌کرد اما به مؤسسات ماساژ می‌رفت. او در مورد خشم از زنان مسائلی داشت و همسرش را ایرادگیر می‌دانست.
بیمار در انجام تمریناتی که وی را ملزم به ارضا کردن همسرش می‌کرد مشکل داشت. مشکلاتش همچنین سبب می‌شد نتواند لذت‌های دوسویه را تجربه کند. برای او راحت‌تر بود که دریافت‌کننده تحریک باشد.
به دلیل مشکلات این بیمار در مورد تکانشگری، خودشیفتگی و وابستگی لازم بود روان‌درمانی درون‌نگرانه با رژیمی از تمرینات رفتاری تلفیق شود.
برای این بیمار تشخیص انزال دیررس، نوع تمام عمر، گذاشته شد.
