اختلال حمله ی خواب با دوره های عود کننده نیاز سرکوب نشدنی به خواب، فرو رفتن در خواب یا چرت زدن در روز واحد مشخص می شود. دوره ها باید حداقل سه بار در هفته در 3 ماه گذشته اتفاق بیافتد. علاوه بر این ها باید یکی از مواردی که به آن اشاره می شود وجود داشته باشد، که شامل 1-دوره های حمله ی کاتاپلکسی (ضعف عضلانی) به صورت دوره های کوتاه از چند ثانیه تا چند دقیقه از دست دادن تونوس عضلانی دو طرفه ی ناگهانی همراه با حفظ هشیاری که با خنده یا جوک گفتن شروع می شود یا در کودکان و افراد دیگر طی 6 ماه از شروع شکلک های خودانگیخته یا دوره های گشودن فک با فرو بردن زبان یا کاهش تنوس عضلانی بدون هیچ راه انداز هیجانی، می باشد. 2-کمبود هیپوکرتین 3- تاخیر خواب با حرکت سریع چشم (REM) کمتر از 15 دقیقه یا برابر با آن.
عضلات درگیر در کاتاپلکسی شامل گردن، آرواره ها، دست ها، پاها یا کل بدن می باشد که با بالا و پایین رفتن سر، افتادن آرواره ها یا سقوط کامل همراه است.افراد در طول کاتاپلکسی بیدار و هشیار هستند. کاتاپلکسی نباید با ضعف در فعالیت های ورزشی یا بعد از اضطراب و استرس اشتباه گرفته شود. در کودکان کاتاپلکسی عمدتا صورت را تحت تاثیر قرار می دهد و شکلک ها یا باز کردن آرواره ها همراه با فرو بردن زبان را ایجاد می کند. کاتاپلکسی به صورت دیگر به شکل کاهش تنوس عضلانی مداوم منجر به تلو تلو خوردن می شود.
در صورت خواب آلودگی شدید ممکن است رفتارهای خودکار که فرد در حالت نیمه خودکار منگی، بدون حافظه یا هشیاری فعالیت های خودش را انجام می دهد. تقریبا 20 تا 60 درصد افراد توهمات پیش از خواب یا توهمات بین خواب عمیق و بیداری را تجربه می کنند. کابوس ها و خواب دیدن واضح علوه بر اختلال رفتار خواب REM در این اختلال رایج است. 20 تا 60 درصد افراد مبتلا به هنگام خواب رفتن یا بیدار شدن دچار فلج خوواب می شوند در حالی که آن ها بیدار هستند ولی نمی توانند حرکت یا صحبت کنند. در این اختلال خوردن شبانه، بیداری های طولانی یا کوتاه مکرر شایع است که می تواند ناتوان کننده باشد.
در حالی که محققان همچنان به دنبال علت اصلی نارکولپسی هستند، موافقت عمومی این است که ژنتیک شما، همراه با یک عامل محیطی از قبیل یک ویروس خاص، ممکن است روی مواد شیمیایی مغز شما تاثیر بگذارد و باعث نارکولپسی شود. دانشمندان کشف کرده اند که افراد مبتلا به نارکولپسی دچار کمبود هیپوکرتین که یک ماده شیمیایی در مغز است و باعث تحریک و تنظیم خواب می شود، هستند. Narcoleptics به طور کلی سلول های Hcrt (نورون هایی که هیپوکوتین را ترشح می کنند) را ندارند و مانع از توانایی وی در کنترل کامل هشیاری می شود که این امر منجر به خواب رفتن فرد می شود.
شروع این اختلال اغلب در دوره کودکی و نوجوانی/جوانی می باشد و بهندرت در بزرگسالان مسن رخ میدهد. دو نقطه ی اوج برای شروع آن در سنین 15 تا 25 سالگی و سنین 30 تا 35 سالگی گزارش شده است. شروع میتواند ناگهانی یا تدریجی باشد (در طول چند سال.) اگر شروع در کودکی ناگهانی باشد، شدت خیلی بالایی خواهد داشت، و با افزایش سن و یا با درمان کاهش مییابد و منجر به کاهش نشانههای کاتاپلکسی می شود. شروع ناگهانی در کودکان پیش از بلوغ میتواند با چاقی و بلوغ زودرس ارتباط داشته باشد. مشخص کردن شروع حمله خواب در نوجوانان دشوارتر است. شروع در بزرگسالان اغلب نامعلوم است.
در 90 درصد موارد شروع نشانه ها با خواب آلودگی یا افزایش خواب و به دنبال آن کاتاپلکسی می باشد. نشانه های اولیه شامل خواب آلودگی، توهمات پیش از خواب، خواب دیدن واضح و اختلال رفتار خواب REM (حرکات بیش از حد در خواب REM) می باشد. تشدید نشانه ها می تواند به علت عدم پیروی از دستورات دارویی یا اختلال خواب همزمان ٌ مخصوصا وقفه ی تنفسی در خواب باشد. کودکان خردسال و نوجوانان مبتلا معمولا پرخاشگری یا مشکلات رفتاری به عنوان پیامد جانبی این اختلال را نشان می دهند.
- اختلالات دوقطبی
- اختلالات افسردگی
- اختلالات اضطرابی
- اختلال طیف اسکیزوفرنی
تاکنون درمان قطعی برای حمله خواب گذارش نشده، ولی میتوان علائم آن را کنترل و اداره کرد. بعضیاوقات یک برنامه خواب سبک اجباری در فواصل منظم روز مفید واقع شده است و در برخی موارد این برنامه بهتنهایی و بدون کمک دارو توانسته تقریباً بهطور کامل حمله خواب را از بین ببرد. زمانی که نیاز به تجویز دارو وجود دارد، داروهای محرک مفیدتر از همه هستند. مصرف مودافینیل توسط اداره دارو و غذای (FDA) ایالاتمتحده تائید شده است. این دارو سبب کاهش تعداد حملات خواب و بهبود عملکرد روانی حرکتی در حمله خواب شده است.
به زودی
به زودی
به زودی
به زودی