مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی مربوط به اپیدمی‌ها و پاندمی‌ها و تحریک آن در تاریخ نشان داده شده است. این مساله در رابطه با بیماری‌هایی مثل ابولا و MERS وجود داشت و در حال حاضر در رابطه با COVID-19 نیز دیده می‌شود.
گزارش‌های اخباری بعد از شیوع کروناویروس جدید روز به روز تعداد بیشتری از موارد پیش‌داوری (stereotyping)، آزار و اذیت و قلدری نسبت به افرادی که به نظر می‌رسد تبار آسیایی دارند ثبت کرده‌اند.
درحالی که به نظر می‌رسد منشا این ویروس یک منطقه خاص در چین است، هیچ گروه نژادی یا قومی در معرض ریسک بالاتر عفونت یا گسترش نیست.
ارتباط دادن کروناویروس به چین یا مناطق خاص این کشور، برای مثال استفاده از اصطلاحاتی مانند ویروس چین یا ویروس ووهان، باعث ایجاد تبعیض و بیگانه‌هراسی می‌شود.
به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی قویا توصیه می‌کند بیماری‌های قابل انتقال به مناطق جغرافیایی خاص نسبت داده نشود و تمامی دولت‌ها از از این کار خودداری کنند و به مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی بپردازند.
چرا پرداختن به مساله مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی اهمیت زیادی دارد؟
دهه‌ها تحقیق نشان می‌دهد تبعیض با سلامت روانی و بهداشت ضعیف‌تر در جمعیت‌های LGBTQ، آمریکایی‌های آسیایی، آفریقایی آمریکایی، هندی آمریکایی، بومی آلاسکا، آمریکایی مسلمان و لاتین در ارتباط است.
گروههای بدنام‌شده به طور خاص در طول اپیدمی‌ها و پاندمی‌ها آسیب‌پذیر هستند – و ممکن است آنها و دیگران را در معرض ریسک بیشتر قرار دهد. دلیل این است که بدنامی باعث می‌شود افراد علائم بیماری خود را پنهان کنند تا دچار تبعیض نشوند.
آنها ممکن است حتی در صورت نیاز به دنبال مراقبت‌های بهداشتی نباشند و خود را بیشتر منزوی کنند که ریسک‌های سلامتی مرتبط با خود را دارد.
علاوه بر این، گروههای بدنام احتمال بیشتری دارد بیمه نداشته باشند یا پوشش بیمه‌شان کافی نباشد، در دسترسی به مراقبت‌های مناسب از لحاظ فرهنگی مشکل داشته باشند و در سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی با تبعیض روبرو شوند که همگی در نهایت دشواری محدود کردن شیوع ویروس‌ها را پیچیده‌تر می‌کنند.
برای مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی چه کاری می‌توانید انجام دهید؟
سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند دولت‌ها، شهروندان، رسانه‌ها، تاثیرگذاران کلیدی و جوامع باید برای مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی تلاش کنند، حتی در حال حاضر که به صورت جمعی در حال تلاش برای محدود کردن شیوع ویروس هستیم. این مبارزه شامل گام‌های زیر است:
واقعیت‌ها را منتشر کنید
مردم وقتی اطلاعات درست نداشته باشند بیشتر مستعد تبعیض و پیش‌داوری هستند. اطلاع‌رسانی روشن، مختصر و مفید و مناسب از لحاظ فرهنگی – در اشکال مختلف و به چند زبان – برای آگاه کردن اقشار بزرگ جمعیت با تمرکز خاص روی جوامع به حاشیه رانده شده ضروری است.
تاثیرگذاران اجتماعی را دخیل کنید
رهبران ایمان، رهبران کسب‌وکار، مقامات منتخب و افراد مشهور می‌توانند الگوی موثری از اطلاع‌رسانی مناسب و محکوم کردن تلاش برای ارتباط دادن اپیدمی‌ها به مناطق جغرافیایی و جمعیت‌های خاص باشند. یک رویکرد بسیار موثر برای تاثیرگذاران نشان دادن تعاملات مثبت با اعضای گروههای بدنام است.
صدای افرادی که تجربه کروناویروس را داشته‌اند تقویت کنید
بیشتر افرادی که به این ویروس مبتلا می‌شوند بهبود پیدا می‌کنند. شنیدن تجربه این افراد مخصوصا وقتی منعکس‌کننده تنوع جمعیتی باشند باعث اطمینان خاطر مردم می‌شود. به طور مشابه، محترم شمردن فراهم‌کنندگان مراقبت‌های بهداشتی خطمقدم می‌تواند مبارزه با تبعیض، بیگانه‌هراسی و بدنامی را افزایش دهد.
گروههای قومی مختلف را در مطالب اطلاعاتی عمومی به تصویر بکشید
تصویر جوامع متنوعی که برای کاهش دادن ریسک همکاری می‌کنند پیام همبستگی و تعهد مشترک به سلامت و تندرستی را با قدرت اطلاع‌رسانی می‌کند. با این حال، تمرکز بیش از حد روی آمریکایی آسیایی‌ها در رابطه با COVID-19 می‌تواند مضر باشد، پس باید از این کار اجتناب کرد.
روزنامه‌نگاری اخلاقی را ترویج کنید
گزارش‌های رسانه‌ای متمرکز روی رفتار فردی و مسئولیت افراد آلوده به دلیل ابتلا به ویروس و گسترش دادن آن باعث بدنام شدن این افراد می‌شود. مصرف‌کنندگان اخبار باید گزارش‌های مسئولانه‌ای درخواست کنند که تاکیدشان شیوه‌های پیشگیری، علائمی که باید مورد توجه باشند و شرایط نیاز به مراقبت درمانی باشد.
افسانه‌ها، شایعات و کلیشه‌ها را اصلاح کرده و کسانی که حرف‌هایشان بوی تبعیض می‌دهد را به چالش بکشید
همه ما وظیفه داریم زبان برچسب زننده و بدنام‌کننده را اصلاح کنیم و افسانه‌ها را به چالش بکشیم. هیچ مقام منتخبی نباید طوری صحبت کند که یک اپیدمی را به یک گروه از افراد یا یک منطقه جغرافیایی خاص ارتباط دهد و به چالش کشیدن این صحبت‌ها یک مسئولیت مدنی است. به طور مشابه، جدا کردن حقایق از شایعات در عصری که مردم به منابع اطلاعاتی اطمینان ندارند اهمیت زیادی دارد.
تبعیض، بدنامی و پیش‌داوری سلامت عمومی را تهدید می‌کنند و به سلامت، سلامت روان و رفاه گروههای بدنام شده آسیب وارد می‌کنند. همچنین کنترل اپیدمی‌های فعلی و آتی را دشوارتر می‌کنند.
همه ما در مسئولیت ایجاد بهداشت عمومی خوب شریک هستیم. همانطور که می‌دانیم باید دست‌هایمان را بشوریم و فاصله اجتماعی با دیگران را رعایت کنیم، باید در رابطه با پذیرش و ارزش گذاشتن برای افراد و جوامع مختلف نیز رفتار خوبی داشته باشیم.
