کنجکاوی جنسی کودکان – بخش پایانی

باید گفت که گفتن نام علمی ناحیه تناسلی مشکل‌ساز نیست و می‌توان از نام «آلت» برای پسران و «مهبل» برای دختران استفاده کرد. به‌این‌ترتیب کودک بدون ناراحتی و فشار درباره آن با والدین صحبت می‌کند، اما بازهم بهتر است به کودکان تأکید کنید، صحبت درباره این ناحیه باید فقط با والدین صورت بگیرد و نباید در حضور هیچ‌کس به‌جز آن‌ها مطرح شود.

نکته مهم این است که این کلمات علمی باید بدون هیچ خجالتی به فرزند آموزش داده شود. به این صورت کودک یاد می‌گیرد که آن‌ها را به‌درستی و بدون خجالت استفاده کند. درواقع این کاری است که بیشتر والدین انجام می‌دهند. آمار نشان می‌دهد که شصت‌وهفت درصد از والدین استفاده از واژگان اصلی اندام‌های تناسلی را ترجیح می‌دهند.

آموزش جنسی نباید در یک جلسه و یا یک‌باره انجام شود. نباید در مورد این موضوع زیاد صحبت کرده و مسئله را با شرح و تمام جزییات تعریف کرد. باید به‌تدریج با توجه به سن و سال و بلوغ فکری و جسمی فرزندتان، به سؤالات او جواب بدهید. نکته بسیار مهم آن است که باید تنها کسی باشید که با فرزندتان در این زمینه صحبت می‌کنید. اگر طفره بروید و یا اصلاً اجازه ندهید پرسش‌هایش را مطرح کند، مطمئن باشید فرزندتان از جایی دیگر به سراغ یافتن پاسخ خود می‌رود که زمینه بسیاری از انحرافات و مشکلات را فراهم می‌کند؛ به‌خصوص اگر در این ‌بین افراد سودجو و مشکل‌ساز بر سر راه او قرار بگیرند. پس اگر فرزندتان درباره جنسیت و مسائل مربوطه سؤالی نپرسید خوشحال نشوید و یا مسئله را به فراموشی نسپارید. از پنج‌سالگی به بعد می‌توانید با استفاده از کتاب‌های مناسب سن کودک، قسمت‌های مختلف بدن ازجمله نواحی تناسلی را به او یاد دهید. وقتی حریم را برایش مشخص کنید، با او صادق باشید و مجال طرح سؤال را به او بدهید مطمئن باشید همیشه بدون نگرانی حرف‌هایش را در این زمینه با شما مطرح خواهد کرد.

در دوران شیرخوارگی و به‌ویژه نوزادی، کودک خود را از مادرش جدا نمی‌بیند. به‌گونه‌ای که خود و مادر را موجودی واحد می‌بیند. کودک آن‌چنان خود را به مادر نزدیک می‌بیند که وقتی سینه‌ی مادر را می‌مکد احساس می‌کند، دارد مادرش را می‌خورد.

در دوران طفولیت، دیدن یا لمس کردن سینه مادر، پاسخ‌های مکیدن را در کودک پدید می‌آورد که می‌توان این خواسته را با شیر دادن به کودک، ارضا کرد.

اما در دوران کودکی «سه تا چهارسالگی به بعد» دیدن پدر یا مادر برهنه، برانگیخته شدن و تحریک و میل جنسی کودک را سبب می‌شود که به‌هیچ‌وجه نمی‌توان در یک زمینه کودک را ارضا کرد. متأسفانه برخی‌ها، برهنگی را با تمدن اشتباه می‌گیرند و فکر می‌کنند که هر چه برهنه‌تر باشند متمدن‌تر هستند. در حضور فرزندان پسر و دختر خود به‌صورت عریان و نیمه عریان ظاهر می‌شوند. برخی از آن‌ها فکر می‌کنند با این کار، حساسیت جنسی فرزندشان کم خواهد شد و چشم فرزندشان از دیدن این صحنه‌ها پر خواهد شد. درصورتی‌که سه تا چهارسالگی، سن بیداری جنسی و تشکیل خاطرات در ذهن کودکان است و در پنج ‌تا هفت‌سالگی، کودکان وقتی با بدن برهنه والدین روبه‌رو می‌شوند، کنجکاو می‌شوند که بدن آن‌ها چه ویژگی‌هایی دارد و همین ممکن است خطرآفرین و نگران‌کننده باشد.

رعایت پوشش مناسب بر اساس الگوهای اخلاقی و اسلامی در خانواده بسیار مهم و باارزش است و ثبات، آرامش و امنیت در خانواده ایجاد می‌کند. پوشش مناسب نه‌تنها سبب آرامش والدین می‌شود، بلکه رشد طبیعی کودکان را نیز تضمین می‌کند. برعکس عریان و نیمه عریان بودن، پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبان که اعضای بدن را به‌صورت برجسته نشان می‌دهد، در حضور فرزندان که به سن تمیز دادن رسیده‌اند، خصوصاً فرزندان غیر هم‌جنس، می‌توانند با توجه به سنین متفاوت آن‌ها، تبعات و اثرات منفی متفاوتی به‌جای بگذارند.

رعایت اصول اخلاقی جنسی در خانواده، نقش مهمی در سلامت جنسی کودکان دارد. به‌جز پوشش مناسب والدین باید از رفتارهای زیر در حضور فرزندان، پرهیز کنند:

• پرهیز از دیدن فیلم‌های نامناسب جنسی که در آن زنان و مردان با پوشش‌های نامناسب، عریان و نیمه عریان، روابط و رفتارهای زننده، رقص‌های تحریک‌آمیز، معاشقه و روابط جنسی را به نمایش می‌گذارند.
• پرهیز والدین از شوخی‌های رکیک و زننده، ایماواشاره‌ها، کنایه‌های جنسی، لمس و در آغوش کشیدن همدیگر که معنی جنسی بدهد.
• پرهیز از ناز و نوازش، بوسیدن و معاشقه با هم دیگر در حضور فرزندان.
• پرهیز از حرف‌ها، طنزها و فحش‌های رکیک جنسی.

برخی از والدین فقط به پوشش دختران حساس‌اند و دختران را بیشتر از پسران می‌پوشانند و حساسیتی روی برهنگی پسران در سنین کودکی و حتی تا بلوغ ندارند که ممکن است موجب سرخوردگی جنسی دختران در بزرگ‌سالی شود. رعایت پوشش مناسب در خانواده کمک شایانی به رشد طبیعی جنسی کودکان و پیشگیری از انحرافات اخلاقی در نوجوانی و جوانی خواهد شد.

گاهی والدین به علل مختلف، مانند نداشتن اتاق‌خواب مجزا، محدودیت فضای خانه، داشتن بچه زیاد و شلوغ بودن خانه و گاه اهمال‌کاری و سهل‌انگاری، نمی‌توانند شرایط و محیط امن و آرامی را برای روابط زناشویی خود فراهم کنند. برخی دیگر از والدین، کودکانشان را با عروسک اشتباه می‌گیرند و فکر می‌کنند، آن‌ها نه احساس دارند؛ نه می‌فهمند، نه می‌شنوند و نه می‌بینند! کودکان خیلی خوب احساس می‌کنند، خیلی خوب می‌فهمند، همه‌چیز را می‌بینند و خیلی خوب صداها را می‌شنوند و درک می‌کنند، حتی اگر خواب باشند و یا خود را به خواب‌زده باشند. هرچند کودکان دوساله بیان خوبی ندارند و نمی‌توانند مسائل را توضیح دهند ولی از حافظه‌ای قوی برخوردارند و همه‌ی مناظر، تصاویر و صداهای دوروبر خود را مانند یک دوربین و ضبط‌صوت، در ذهن و خیال خود ثبت می‌کنند. کودکانی که نزد والدین خود می‌خوابند یا آن‌هایی که به علت بی‌مبالاتی والدین و باز بودن در اتاق‌خواب شاهد روابط زناشویی آن‌ها شده، درباره روابط زناشویی پدر و مادر دچار ترس، نگرانی و اضطراب شدید می‌شوند، چرا که رابطه زناشویی را نوعی خشونت پدر علیه مادر تصور می‌کنند و فکر می‌کنند که پدر می‌خواهد با مادر دعوا کند یا آسیبی به او برساند. والدینی که در حضور کودکان و فرزندان خود روابط زناشویی انجام می‌دهند، نه‌تنها در حق آن‌ها خیانت می‌کنند بلکه بزرگ‌ترین جنایت را مرتکب می‌شوند، چرا که سبب تحریک و بیدار شدن زودرس غریزه‌ی جنسی کودکان و عامل تباهی و انحراف اخلاقی آن‌ها در آینده می‌شوند.

احتمال ارتکاب به آزار جنسی از سوی افراد غریبه که به کودک دسترسی کمی دارند زیاد نیست. بر اساس برخی گزارش‌ها، ۶۰ درصد کودکان توسط کسانی آزار جنسی دیده­اند که مورد اعتماد افراد خانواده بوده­اند و به مدت طولانی با کودک تعامل داشته­اند و در ۹۰ درصد موارد، کودک یا خانواده او، فرد مهاجم را از قبل می‌شناختند. این افراد سعی می‌کنند اعتماد مراقبین را جلب نموده و درعین‌حال مشابه سایر افراد رفتار کنند، به‌طوری‌که رفتارشان طبیعی به نظر برسد. این افراد گاهی ممکن است میزان ارتباطشان را با کودک کم کرده و خود را بی‌تفاوت نشان دهند که مورد سوءظن واقع نشوند و در زمان­هایی بسیار حمایت کنند، مهربان، صمیمی و مطیع به نظر برسند.