اختلال آتش افروزی بیمارگون به صورت آتش افروزی از روی عمد و با هدف که در بیش از یک موقعیت مشخص می شود که قبل از انجام آن تنش یا برانگیختگی عاطفی وجود دارد. افراد مبتلا در مورد آتش کنجکاو و شیفته هستند و به آن و زمینه های موقعیتی آن جذب می شوند. این افراد هنگام آتش افروزی یا تماشا کردن عواقب بعدی آن و یا با مشارکت کردن در آن احساس لذت، ارضا و تسکین دارند. آن ها ممکن است آژیر های کاذب راه بیندازند و از موسسات، تجهیزات و پرسنل مرتبط با آتش لذت ببرند. ممکن است زمانی را در آتش نشانی محلی بگذرانند، آتش افروزی کنند تا به آتش نشانی بپوندند یا حتی ماموران آتش نشانی شوند. عمل برافروختن آتش برای نفع مالی، ابزار ایدئولوژی اجتماعی-سیاسی، مخفی کردن فعالیت تبهکارانه، ابرلز خشم یا انتقام، برای بهبود بخشیدن به شرایط زندگی، در واکنش به هذیان یا توهم و یا ناشی از قضاوت معیوب نمی باشد.
اگر چه علت دقیق آن ناشناخته است، اما اغلب با سایر شرایط روانی، مانند اختلالات خلقی، مشکلات کنترل تکانه یا سوء مصرف مواد همراه است. به تغیرات میزان سروتونین در مغز به عنوان عاملی برای این اختلال می توان اشاره کرد.
در مورد سن شروع آن اطلاعات کافی وجود ندارد. بین آتش افروزی در کودکی و بزرگسالی رابطه ای وجود ندارد. در افراد مبتلا دوره هایی از وقایع آتش افروزی وجود دارد که ممکن است از نظر فراوانی افزایش یا کاهش داشته باشند. با توجه با هاینکه آتش افروزی مشکل عمده در کودکان و نوجوانان است، اما به نظر می رسد که نوع بیمارگون آن در کودکان نادر است و در نوجوانان با اختلال سلوک، اختلال کاستی/بیش فعالی یا اختلال سازگاری ارتباط دارد.
- اختلالات مصرف مواد
- اختلال قماربازی
- اختلالات افسردگی
- اختلالات دوقطبی
- اختلالات اخلالگر دیگر
- رفتار درمانی
- بیوفیدبک
- دارو درمانی (مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین)
به زودی
به زودی
به زودی
به زودی