ادوین بی. هولت

ادوین بی. هولت از این بابت که واتسون هوشیاری و پدیده های ذهنی را رد می کرد با او موافق نبود و فکر میکرد می توان تجربه هشیاری را به مدلول های فیزیکی ربط داد. مانند واتسون، هولت به تاثیر تعیین کننده محیط بر نیرو های غریزی اعتقاد داشت. علاوه بر آن او پیشنهاد کرد که یادگیری می تواند هم در پاسخ به انگیزه درونی (نیاز ها و سائق های درونی مثل گرسنگی و تشنگی) و هم انگیزه بیرونی (محرک های بیرونی) رخ دهد بنابراین هولت یکی از اولین نظریه پردازانی است که وجود چنین سائق های درونی را مطرح می سازد و کار بعدی بر روی مساله انگیزش را پیش بینی کرد.

هولت سعی نکرد که رفتار را به واحدهای محرک _ پاسخ کاهش دهد بلکه ترجیح داد تا با رفتارهای بزرگتری که برای موجود زنده دارای هدف هستند یعنی رفتارهایی که غایت‌هایی را به انجام می‌رسانند سروکار داشته باشند. البته اصطلاح و مفهوم هدف در نظام واتسون حق ورود نداشتند. تأکید هولت بر هدف به‌عنوان محرکی برای کار روان‌شناسی نو رفتارگرا ای. سی. تولمن بود که تحت تأثیریافته‌های لشلی بود پیشنهاد می‌کرد که مغز در یادگیری نقش فعال‌تری ازآنچه واتسون پذیرفت دارد و با فرض واتسون مبنی بر این‌که رفتار ذره‌ذره از طریق بازتاب‌های شرطی ترکیب می‌شود به مقابله برمی‌خاست.

برخی از کتاب های ادوین بی. هولت:

• The Place of Illusory Experience in a Realistic World. in The New Realism. New York: Macmillan (1912).
• The Concept of Consciousness. New York: Macmillan (1914).
• The Freudian Wish and Its Place in Ethics. New York: Holt (1915).
• Animal Drive and the Learning Process. New York: Holt (1931).