اختلال بی اختیاری ادرار در کودکان مبتلا به صورت تخلیه مکرر ادرار در بستر یا لباس که می تواند عمدی یا غیرعمدی باشد. این رفتار حداقل دوبار در هفته به مدت حداقل 3 ماه پی در پی یا وجود ناراحتی یا ایجاد اختلال در زمینه های مهم زندگی آشکار می شود. سن کودکان مبتلا برای گرفتن تشخیص این اختلال حداقل 5 سال است. این اختلال 3 مدل فرعی فقط شبانه، فقط روزانه و شبانه و روزانه دارند. بی اختیاری تک نشانه ای نام دیگر نوع فرعی بی اختیاری ادرار فقط شبانه که شایع ترین نوع آن است. این نوع فقط در طول یک سوم اول شب را شامل می شود.
نوع فرعی فقط روزانه ممکن این صرفا بی اختیاری ادرار نامیده شود که می توان به دو گروه تقسیم کرد. افراد بی اختیاری میل شدید که نشانه های میل شدید ناگهانی و بی ثباتی دارن در صورتی که افراد دارای تعویق تخلیه این میل شدید ادرار کردن را تا هنگامی که به بی اختیاری منجر شود به تعویق می اندازند. نام دیگر نوعفرعی شبانه و روزانه بی اختیاری ادرار غیر تک نشانه ای می باشد. در نوع بی اختیاری شبانه گاهی تخلیه در طول خواب با حرکت سریع چشم اتفاق می افتد و در آن کودک رویایی را به یاد آورد که عمل ادرار کردن در روی می دهد. در نوع فرعی فقط روزانه کودک گاهی به علت اکراه در استفاده از توالت در نتیجه ی اضطراب اجتماعی یا اشتغال ذهنی به فعالیت تحصیلی یا بازی می باشد. عمدتا این نوع در اوایل بعدظهر در مدرسه روی می دهد و امکان ارتباط با نشانه های رفتار اخلالگرانه وجود دارد. معمولا بعد از درمان مناسب برای عفونت مرتبط این اختلال ادامه می یابد.
از عوامل زمینه ساز این اختلال می توان به تاخیر در آموزش استفاده از توالت یا آسان گیری و استرس روانی-اجتماعی اشاره کرد. تاخیر در شکل گیری ریتم های شبانه روزی تولید ادرار همراه با افزایش ادرار شبانه یا نابهنجاری های حساسیت گیرنده ی وازوپرسین ناشی از آن و کاهش ظرفیت مثانه ی کارکردی با واکنش پذیری بیشتر مثانه ارتباط دارد. این اختلال از توارث پذیری نسبتا بالایی برخوردار است.
میزان شیوع این اختلال 5 تا 10 درصد در کودکان 5 ساله، 3 تا 5 درصد در کودکان 10 ساله و 1 درصد در افراد 15 ساله و بالاتر می باشد. اختلال بی اختیاری شبانه در پسرها و نوع روزانه ی آن در دخترها شایع تر است. خطر ابتلا به اختلال بی اختیاری شبانه ی کودکی در فرزندان مادرانی که خود دچار آن بودند 3/6 برابر و در پدرانی مبتلا به بی اختیاری ادرار 10/1 می باشد.
دو نوع روند برای این اختلال مشخص شده است نوع اولیه که در آن هرگز خویشتن داری ادرار برقرار نکرده است و نوع ثانوی آن بعد از یک دوره خویشتن داری ادرار شکل می گیرد. رایج ترین زمان شروع برای بی اختیاری ثانوی بین 5 تا 8 سالگی می باشد هر چند ممکن است در هر سنی رخ دهد. بعد ار 5 سالگی میزان بهبود خود به خود 5 تا 10 درصد در سال است.
بیشتر کودکان مبتلا در نوجوانی خویشتن دار می شوند اما در 1 درصد موارد این اختلال تا بزرگسالی ادامه دارد. نوع روزانه ی آن بعد از 9 سالگی نادر است در حالی که در اوایل کودکی نادر نمی باشد و در افرادی که بی اختیاری ادرار شبانه ی مداوم نیز دارند شایع تر است. اگر این اختلال تا اواخر کودکی یا نوجوانی ادامه یابد ممکن است فراوانی آن افزایش یابد و خویشتن داری در اوایل کودکی با کاهش فراوانی ادرار شبانه در بستر ارتباط دارد.
نشانههای موجود در این اختلال شباهتهای زیادی با نشانههای موجود در برخی اختلالها دارند. این اختلالها عبارتند از:
- اختلال افسرده خوئی مزمن
- اختلال افسردگی اساسی
- اختلال سازگاری همراه با خلق افسرده
- اختلال استرس پس از حادثه
- اختلال نشانه جسمانی
- اختلال تبدیلی
- اختلال شخصیت وابسته
- اختلال شخصیت دوری جو
- اختلال شخصیت مرزی
درمان در اختلال فراموشی تجزیه ای شامل شناخت درمانی، هیپنوتیزم، درمان های جسمی و روان درمانی گروهی می باشد.
به زودی
به زودی
به زودی
شایان پسر 8 ساله به علت قشقرق زیاد و شکایت جسمی بدون علت واضح به همرا مادرش به درمانگاه سرپایی روان پزشکی اطفال آمده بودند. مادر او می گفت این علائم فقط شب هایی که پیش خاله خود می ماند بوجود می آید که زنی مجرد و یک پسر هم سن شایان هم دارد. او با خاله اش صمیمی بوده و چون مادرش کاری در شیفت شب گرفته هر شب جمعه پیش او می ماند. 2 ماه قبل از مشاوره جمعه ها سردرد و تهوع داشت و از این که خانه ی خاله اش چندش آور بود شکایت داشت. او از این که شب های جمعه را بدون مادرش می گذراند ناراحت بود. در هفته های اخیر وقتی می خواست به خانه خاله اش برود جیغ می کشید و خود را پنهان می کرد و مادرش نگران این بود که شاید در یکی از این شب ها اتفاق بدی در آنجا افتاده است.
مادرش خود را با این واقعیت که پسرش با خاله و پسر خاله اش در جاهای دیگر خوب است خود را دلداری می داد. شایان قبل از این اتفاق مشکل رفتاری یا هیجانی و جسمانی نداشته بود. او 2 بار در هفته در طول شب جایش را خیس می کرد و در طول روز هیچ علامتی از بی اختیاری یا یبوست ندارد. متخصص اطفال به مادرش گفت در سن پسرش بی اختیاری ادرار طبیعی است و مار هم دردسر زیادی با این رفتار نداشته و خود شایان هم از این بابت ناراحت نبوده است.
سابقه ی کلیه بیماری های روانی در خانواده ی مادر او منفی بوده اما مادر او از سابقه ی خانوادگی پدر او اطلاعات کمی داشته چون قبل از تولد پسرش از هم جدا می شوند. در جریان مصاحبه او تندرست و مراقبت شده به نظر می رسید و با جدا شدن از مادرش اندکی مشکل داشت. او به هنگام صحبت در مورد بیون خوابیدن از خانه ی خود اضطراب به سراغش می آمد. وقتی در مورد خیس کردن بسترش از او سوال شد دست پاچه به نظر آمد و گفت در خانه خاله اش چند باراین کار را کرده و پسرخاله و دوستش او را دست انداخته اند.