اختلال طیف اوتیسم در کودکان

اختلال طیف اوتیسم (autism spectrum disorder) یک اختلال منحصربه فرد با تنوع وسیعی در رفتار است. چهار اختلالی که قبلا مجزا در نظر گرفته می‌شدند در واقع اختلال واحدی با سطوح شدت متفاوت هستند. این چهار اختلال اوتیستیک، اختلال آسپرگر، اختلال از هم پاشیدگی کودکی، و اختلال رشد فراگیر که به گونه ی دیگری مشخص نشده است.

برای تشخیص اختلال طیف اوتیسم، کودکان در دو زمینه‌ی اصلی ارزیابی می‌شوند. زمینه اول: اختلالات اجتماعی و ارتباط و زمینه دوم: دامنه‌ی محدود تمایلات و عملکرد رفتارها و فعالیت‌های تکراری.

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از تماس چشمی خودداری کنند و جلوه‌های صورت، حرکات ایما و اشاره و حتی وضع اندامی آن‌ها ممکن است از نظر دیگران عجیب و غریب یا غیر عادی به نظر برسد؛ مثلا درک زبان بدن دیگران برای آن‌ها دشوار است و زبان بدن خود آن‌ها ممکن است از نظر دیگران عجیب و غریب به نظر برسد.

الگوی روابط دوستی کودکان طیف اوتیسم با کودکان عادی متفاوت است. این کودکان از بازی‌کردن با دیگران، در میان گذاشتن تجربیات، یا پرداختن به تعامل‌های داد و ستد اجتماعی لذت نمی‌برند. در موارد شدید حتی از تعامل‌های اجتماعی اجتناب می‌ورزند.

ممکن است به نظر برسد که این کودکان نسبت به درد، گرما، یا سرما، تاثیرناپذیر یا بی‌اعتنا هستند، یعنی می‌توانند به راحتی خود را در معرض صدمه جدی قرار دهند. از طرفی، نابهنجاری‌های حسی آن ممکن است شکل حساسیت مفرط به صدا، نور، یا بو به خود بگیرد.

در یک تحقیق چند منطقه ای در 14 ایالت با استفاده از سوابق به دست آمده از محیط های تحصیلی  و سلامت، از میزان شیوع 66/0 درصد یا یک کودک از تقریبا 150 کودک خبر داد.

کودکانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شده‌اند، با مداخله‌ی درمانی به موقع می‌توانند بهبود و نشانه‌ی قابل ملاحظه‌ای را تجربه کنند. امکان انتقال از طریق وراثت 90 درصد است به طوری که گمان می‌رود نابهنجاری‌های ژنتیکی روی کروموزوم‌های 7,2,15 وجود داشته باشند.

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در صورتی که برای رفتارهای مناسب تقویت دریافت کنند، مانند درخواست کمک یا بازخورد کاهش رفتارهای اخلالگر و خودتحریکی نشان خواهند داد.

نشانگان رت (rett syndrome) تقریبا به طور انحصاری در دخترها روی می‌دهد. نشانه‌های رت بعد از تقریبا 5 ماهگی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. جهش‌هایی در ژن MECP2 به نابهنجاری‌هایی در تولید پروتئین خاصی می‌انجامد که برای عملکرد طبیعی نورون‌ها اهمیت دارد. متخصصان بالینی کودکانی را که مبتلا به نشانگان رت تشخیص می‌دادند، اکنون از تشخیص اختلال طیف اوتیسم استفاده می‌کنند.

برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در دوسال اول به طور عادی رشد می‌کنند اما در مقطعی قبل از ده سالگی از دست‌دادن زبان و مهارت‌های حرکتی به علاوه‌ی کارکردهای انطباقی دیگر، از جمله کنترل دفع و ادرار را شروع می‌کنند. این اختلال که نادر می‌باشد از هم پاشیدگی کودکی نام دارد. اما این تشخیص اکنون در اختلال طیف اوتیسم قرار دارد.

این کودکان گوشه‌گیر و منزوی هستند. این کودکان مانند بچه‌های چند ماهه به آغوش کسی نمی‌روند، از نگاه داشته شدن بیزار هستند، در آغوش والدینشان آرام و قرار نمی‌گیرند و بیشتر ترجیح می‌دهند که تنها باشند. این کودکان به افراد و همچنین محیط، واکنش نشان نمی‌دهند، آن‌ها اغلب اشیا را به شکلی یکنواخت و قالبی دستکاری می‌کنند و بازی مناسبی ندارند.

در بین کودکان اوتیستیک، پسرها به نسبت 3 یا 4 به 1 از دختران پیشی می‌گیرند. اوتیسم با گوشه‌گیری شدید، کمبودهای نافذ در زبان، رفتار اجتماعی و توجه، و بروز رفتارهای عجیب و غریب یا تکراری مشخص شده است. معمولا اوتیسم در بین سنین 2 و 5 سالگی تشخیص داده می‌شود.

برآورد می‌شود که 50 % از کودکان اوتیستیک در تکلم کارکردی ناموفق‌اند. هرچند بعضی از کودکان از نظر فیزیولوژیکی دارای اجزای سالم برای تکلم هستند اما فقط اصواتی را از خود خارج می‌سازند. درک زبانی کودک اوتیستیک به شدت آسیب دیده است.

معمولا این کودکان از سوی والدینشان به عنوان “در لاک خود فرو رفته” یا “غرق شده در دنیای خود” توصیف می‌شوند.

کودکان اوتیستیک غالبا رفتارهای عجیب و غریب و تکراری از خود بروز می‌دهند. رفتارهای خود تحریکی ممکن است جنبه‌های حرکتی را در بر بگیرد، مانند: تکان دادن منظم بدن، بالا و پایین بردن بازو و یا دست، خم و راست کردن بدن، دویدن، راه رفتن روی پنجه‌ها، چرخاندن بدن به اطراف، یا می‌تواند اشیا را نیز در بربگیرد مانند ضربه زدن به اشیا، به دهان بردن یا چرخاندن اشیا یا بالا و پایین بردنیک شئی در جلو چشمان. رفتار خود تحریکی فعالیت ترجیحی کودکان اوتیستیک است. در واقع چنانچه به کودکان اوتیستیک اجازه داده شود آن‌ها ممکن است ساعت‌ها به این گونه رفتارهای عجیب و غریب بپردازند و از سایر فعالیت‌ها چشم‌پوشی کنند.

رفتار خود جرحی که کودکان اوتیستیک از خود نشان می‌دهند، می‌تواند رفتاری بسیار خطرناک یا نمایشی باشد. این کودکان ممکن است خود را گاز بگیرند، سرشان را به دیوار بکوبند و در موارد دیگر شامل کندن مو , در آوردن چشم، زدن به سر و صورت و کوبیدن دست و پا.

عاطفه‌ی کودکان اوتیستیک از لحاظ مفهومی نامناسب است. مثلا اگر یک کودک اوتیستیک بترسد یا آزار ببیند، ممکن است بخندد یا به صورت غیرقابل کنترلی قهقهه بزند. یا برعکس یک کودک اوتیستیک ممکن است بدون دلیل آشکار گریه کند یا قشقرق به پا کند.

اکثر کودکان طیف اوتیسم از لحاظ کارکردی عقب‌مانده‌ی ذهنی هستند. برآورد شده است که 60 % کودکان اوتیستیک بهره هوشی کمتر از 50 ، 20 درصد بین 50 و70 و 20 درصد بهره هوشی بالای 70 یا بیشتر دارند.

بی‌خوابی مشکل شایع خواب در کودکان و نوجوانان دچار اختلال طیف اوتیسم است و برآورد می‌شود در 44 تا 83 درصد کودکان سنین مدرسه دیده می‌شود. هم مداخلات رفتاری و هم مداخلات دارویی برای درمان بی‌خوابی انجام شده است.

چنانچه شما نیز تجربه‌ی کار با کود طیف اوتیسم را دارید، می‌توانید در صورت تمایل تجربیات خود را با دیگر خوانندگان فکر بنیان در میان بگذارید.

[kkstarratings]