اختلال پرخوری در افراد مبتلا با دوره های مکرر پرخوری که با 2 مورد مشخص می شود وجود دارد. 1- خوردن در مدت زمانی که تقریبا در هر دوره 2 ساعته غذایی بیشتر از میزانی که اغلب افراد در شرایط مشابه و مدت زمان مشابه می خوردند. 2-نداشتن کنترل بر آنچه می خورد و میزان آن یا توقف خوردن. دوره های پرخوری با 3 مورد یا بیشتر که شامل خوردن سریع تر از معمول، خوردن تا زمانی که فرد احساس ناراحت کننده ی سیری دارد، خوردن غذای زیاد زمانی که از نظر جسمی احساس گرسنگی نمی کند، خوردن در تنهایی به علت ناراحتی از زیاد خوردن و احساس انزجار از خود، افسردگی یا احساس گناه زیاد بعد از آن می شود. در رابطه با پرخوری ناراحتی محسوسی وجود دارد. پرخوری به طور متوسط حداقل یک بار در هفته به مدت 3 ماه روی می دهد. در این اختلال رفتار های نامناسب جبرانی وجود ندارد و این اختلال منحصرا در طول دوره ی پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی اتفاق نمی افتد.
پرخوری در برخی موارد می تواند برنامه ریزی شده باشد. در افراد مبتلا اغلب نابهنجاری در مقدار غذا وجود دارد تا با اشتیاق به نوع خاصی از غذا. این افراد معمولا نشانه های و مشکلات خود را پنهان می کنند. تا زمانی که فرد به طور ناراحت کننده یا دردناکی سیر شده باشد پرخوری را ادامه می دهد. عاطفه ی منفی رایج ترین پیش آیند پرخوری می باشد. انواع دیگر آن عوامل استرس زای میان فردی، محدودیت غذایی، احساس های منفی در رابطه با بدن، شکل بدن و غذا و بی حوصلگی می باشد که ممکن است در طول دوره به طور موقتی کم شوند یا تسکسن یابند. ملالت و ارزیابی خود از جمله پیامدهای آن می باشد. این اختلال در افراد با وزن طبیعی، اضافی و چاق رخ می دهد و با اضافه وزن و چاقی افراد جویای درمان در ارتباط است. به طور کلی پرخوری با چاقی متفاوت است. اغلب افراد چاق به پرخوری مکرر نمی پردازند و افراد مبتلا مصرف کالری و اختلال کارکردی بیشتری دارند.
علل این اختلال ناشناخته است، اما ژنتیک، عوامل بیولوژیکی، رژیم غذایی طولانی مدت و مسائل روانشناختی می توانند در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند.از پیامد های کارکردی این اختلال می توان به مشکلات سازگاری نقش اجتماعی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت معیوب و رضایت از زندگی، افزایش ناخوشی جسمانی، مرگ و میر و استفاده ی بیشتر از امکانات مراقبت بهداشتی اشاره کرد.
شیوع یک ساله ی این اختلال در زنان و مردان بزرگسال به ترتیب 1/6 و 0/8 می باشد. این اختلال در افرادی که برای کاهش وزن به دنبال درمان هستند شایع تر از کل جمعیت می باشد.
اطلاعات کمی در مورد شکل گیری این اختلال وجود دارد. در کودکان پرخوری و خوردن بی کنترل و بدون مصرف بیش از حد غذا اتفاق می افتد که با افزایش چربی بدن، افزایش وزن و نشانه های روان شناختی ارتباط دارد. این اختلال در نوجوانان و جوانان شایع است. خوردن بی کنترل یا پرخوری دوره ای در برخی افراد ممکن است مرحله ی مقدماتی اختلال خوردن باشد. در برخی از افراد مبتلا رژیم گرفتن به دنبال شکل گیری پرخوری روی می دهد. معمولا این اختلال در نوجوانی و جوانی شروع می شود اما ممکن است در بزرگسالی هم شروع شود. افراد مبتلا که به دنبال درمان هستند نسبت به افرادی که اختلال پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دارند که آن ها هم جویای درمان اند، مسن تر می باشند. میزان بهبودی در این اختلال در نتیجه ی درمان بالاتر از اختلال پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی می باشد. این اختلال نسبتا مداوم و روند آن از نظر شدت و مدت با پرخوری عصبی مشابه می باشد. تغییر از این اختلال به اختلالات دیگر پرخوری نادر می باشد.
- اختلال بی اشتهایی عصبی
- اختلال پرخوری عصبی
- اختلالات دوقطبی
- اختلالات افسردگی
- اختلالات اضطرابی
- اختلالات مصرف مواد
- رفتار درمانی دیالکتیک
- درمان شناختی-رفتاری
- روان درمانی بین فردی
- دارو درمانی
به زودی
به زودی
به زودی
به زودی
