چرا برای برخی از افراد ورزش دشوار تر است؟

بینایی مهم‌ترین و با اولویت‌ترین حسی است که داریم. ما همواره در حال نگاه کردن به دنیای اطرافمان هستیم و سریعاً شناسایی می‌کنیم و برای چیزی که می‌بینیم مفهوم ایجاد می‌کنیم.

اجازه دهید با یک مثال از این حقیقت صرف شروع کنیم. در نظر دارم عکسی از یک شخص را نشان دهم، تنها برای یک یا دو ثانیه و می‌خواهم که شما تشخیص دهید چه حسی در صورت این فرد است. آماده‌اید؟ بفرمایید. از واکنش درونی‌تان استفاده کنید. خوب. جی می‌بینید؟ خوب. درواقع نظر ۱۲۰ نفر را در مورد این عکس بررسی کردیم، و نتایج مختلفی به دست آمد.

افراد در مورد حسی که در صورت این فرد دیدن هم‌نظر نیستند. ممکن است شما حس ناراحتی را دیده باشید. یعنی تکراری‌ترین پاسخی که دریافت کردیم. اما اگر از شخص سمت چپی خودتان سؤال کنید، آن‌ها ممکن است گفته باشند حس پشیمانی یا شک و اگر از شخص سمت راستی خود بپرسید ممکن است که اصلاً چیز کاملاً متفاوتی گفته باشد، مثل امید یا همدردی. خُب دوباره به یک چهره کاملاً مشابه نگاه می‌کنیم. ممکن است چیزی کاملاً متفاوت ببینیم، چراکه ادراک ذهنی است. آنچه را ما فکر می‌کنیم که می‌بینیم درواقع توسط چشم ذهن فیلتر شده است. (مقاله “چه عاملی باعث می شود که یک فعالیت را ورزش بدانیم؟” را مطالعه کنید).

البته مثال‌های زیادی وجود دارد از اینکه دنیا را چطور از طریق چشم ذهن می‌بینیم. تعدادی از آن‌ها را برایتان می‌گویم. برای مثال کسانی که رژیم می‌گیرند، سیب‌ها را بزرگ‌تر از افرادی می‌بینند که کالری‌ها را نمی‌شمارند. بازیکنان سافت بال توپ را بسیار کوچک‌تر خواهند دید اگر تازه از زمین بیرون آمده باشند، در مقایسه باکسانی که هنوز مشغول بازی‌اند. و راستش همچنین عقاید سیاسی ما ممکن است بر دید ما نسبت به مردم دیگر و ازجمله سیاستمداران تأثیر بگذارد.

بنابراین من و گروه تحقیقاتیم تصمیم گرفتیم که این مسئله را بیازماییم. در سال ۲۰۰۸ باراک اوباما برای اولین بار برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری اقدام کرد، و ما از صدها آمریکایی یک ماه قبل از انتخابات آمارگیری کردیم. آنچه ما از این آمار متوجه شدیم برخی از مردم، آمریکایی‌ها فکر می‌کنند عکس‌هایی همانند این بهتر واقعیت باراک اوباما را نشان می‌دهند. از این افراد ۷۵ درصد در انتخابات واقعی به اوباما رأی دادند.

باقی مردم اگرچه فکر می‌کردند که عکس‌هایی نظیر این بهتر واقعیت اوباما را نشان می‌دهد. ۸۹ درصد از این مردم به مک کین رأی دادند. ما عکس‌های زیادی از اوباما به‌صورت یکجا نشان دادیم، چنان‌که مردم تشخیص نمی‌دادند که چه چیز را ما تغییر داده‌ایم، از عکسی به‌عکس دیگر ما رنگ پوست او را به‌طور مصنوعی تیره یا روشن کرده بودیم.

من روانشناس اجتماعی هستم، و سؤال‌هایی نظیر این واقعاً من را درگیر می‌کند. من شیفته لحظاتی هستم که مردم تو چشم یکدیگر نگاه نمی‌کنند. چرا فردی ممکن استواقعا نیمه‌پر لیوان را ببیند، و شخص دیگری نیمه‌خالی آن را؟ چه چیزی در مورد نحوه تفکر و احساس فرد وجود دارد که سبب می‌شود دنیا را کاملاً به‌گونه‌ای متفاوت ببیند؟ و آیا اصلاً این مهم است؟ لذا برای پرداختن به این سؤال‌ها من و گروه تحقیقاتیم تصمیم گرفتیم کاوش عمیقی انجام دهیم در مورد موضوعی که توجه بین‌المللی را جلب کرده: سلامتی و تناسب‌اندام ما در سراسر جهان مردم تلاش می‌کنند که وزنشان را کنترل کنند، و استراتژی‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانم به کمک آن‌ها کاهش وزن را انجام دهیم.

برای مثال ما یک سری از بهترین برنامه‌ها را می‌ریزیم که بعد از تعطیلات ورزش کنیم، اما درواقع اکثریت آمریکایی‌ها متوجه می‌شوند که تصمیمات سال جدیدشان توسط روز ولنتاین به‌هم‌ریخته. ما با خودمان صحبت می‌کنیم به روش‌هایی مشوقانه، به خود می‌گوییم اکه امسال سال من است باید رو فرم بیام، اما این کافی نیست برای این‌که ما را به وزن ایده آلمان برگرداند.

پس چرا؟ البته جواب ساده‌ای وجود ندارد، اما دلیلی که راجع بهش بحث می کنم، این است که چشم ذهن ما ممکن است علیه ما کار کند. برای همین ممکن است برخی مردم درواقع ورزش کردن را سخت‌تر ببینند، و برخی دیگر ممکن است آن را آسان‌تر ببینند.

لذا در وهله اول آزمودن این سؤال‌ها ما از تناسب فیزیکی افراد اندازه‌های شهودی جمع‌آوری کردیم. ما دور کمر را اندازه‌گیری کردیم، و با اندازه دور مفصل ران مقایسه کردیم. با نسبت بالاتر کمر به مفصل ران تناسب فیزیکی کمتر بود، تا نسبت کمتر کمر به مفصل ران. بعد از جمع‌آوری این اندازه‌ها ما به شرکت‌کننده‌ها گفتیم که آن‌ها باید در نوعی مسابقه درحالی‌که اضافه‌وزن دارند راه بروند.

اما قبل از انجام آن از آن‌ها خواستیم که فاصله را تا خط پایان حدس بزنند. ما فکر می‌کردیم که وضعیت فیزیکی بدن آن‌ها ممکن است بر نحوه درک آن‌ها از فاصله تأثیر داشته باشد. بنابراین چه یافتیم؟ خوب، نسبت کمر به مفصل ران درک از فاصله را پیش‌بینی کرد. افرادی که روی فرم نبودند درواقع فاصله تا خط پایان را بیشتر می‌دیدند تا آن‌هایی که از تناسب بهتری برخوردار بودند.

اظهارات افراد درباره بدنشان چگونگی درک آن‌ها از محیط را تغییر می‌دهد. البته ذهن ما نیز می‌تواند این کار را انجام دهد. درواقع بدن و ذهن مابه صورت تاندومی کار می‌کند تا چگونگی دید ما از دنیای اطرافمان را تغییر دهند.