طبیعی است که در طول و پس از یک وضعیت دردناک ترس داشته باشید. ترس باعث ایجاد بسیاری از تغییرات سطح دوم در بدن برای کمک به دفاع در برابر خطر یا اجتناب از آن می شود. این پاسخ “مبارزه یا فرار” یک واکنش معمولی است که هدف آن محافظت از فرد از آسیب است. تقریبا همه افراد بعد از تروما واکنشهای زیادی را تجربه می کنند، اما اکثر افراد از علائم اولیه به طور طبیعی بهبود می یابند. کسانی که مشکلات خود را ادامه می دهند ممکن است با PTSD تشخیص داده شوند. افرادی که مبتلا به PTSD هستند حتی ممکن است زمانی که در معرض خطر نیستند احساس ترس یا اضطراب کنند.
هر فرد آسیب دیده، استرس پس سانحه مداوم (مزمن) و حتی کوتاه مدت (حاد) را تجربه نمی کند. همه افراد مبتلا به استرس پس سانحه از یک رویداد خطرناک برخوردار نیستند. بعضی از تجربیات، مانند مرگ ناگهانی و غیر منتظره یک شخص دوست داشتنی، همچنین می تواند باعث ایجاد استرس پس سانحه شود. علائم معمولا در 3 ماه پس از حادثه تهاجمی شروع می شوند، اما بعضی اوقات سال ها بعد شروع می شوند. علائم باید بیش از یک ماه طول بکشد و به اندازه کافی شدید باشد تا بتواند روابط یا کار فرد را مختل کند تا بتوانیم تشخیص استرس پس از سانحه را مطرح کنیم. البته بیماری متفاوت است. برخی از افراد طی 6 ماه بهبود می یابند، در حالی که دیگران نشانه هایی دارند که بسیار طولانی تر می شوند. در برخی از افراد، این بیماری مزمن می شود.
یک پزشک که تجربه کمک به افراد مبتلا به بیماری های روانی مانند روانپزشک یا روانشناس دارد، می تواند استرس پس سانحه را تشخیص دهد.
برای تشخیص استرس پس از سانحه (PTSD)، یک بزرگسال باید حداقل 1 ماه از موارد زیر داشته باشد:
- حداقل یک نشانه از تجربه دوباره
- حداقل یک نشانه اجتناب
- حداقل دو نشانه عصبی و واکنشی
- حداقل دو نشانه شناخت و خلق و خوی
